- 06 Μαρ 2015, 14:05
#85552
Διαμαρτύρομαι! Εγώ θα είμαι στην έρημο κι εσύ θα γυροφέρνεις hipster γκομενάκια στην δυτική ακτή! 
Έτσι μου έρχεται να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να γίνω πετυχημένος σαν κι εσένα και να κόψω την καλή ζωή!
Έτσι μου έρχεται να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να γίνω πετυχημένος σαν κι εσένα και να κόψω την καλή ζωή!
- 06 Μαρ 2015, 15:20
#85586
rx8_drifter έγραψε:Eίμαι απαράδεκτος, αλλά έχω πήξει ρε παιδιά και δεν έχω μυαλό
Θα προσπαθησω το σκ
He who makes a beast of himself gets rid of the pain of being a man.
- 06 Μαρ 2015, 16:18
#85610
Άντε ντε ....
- 08 Μαρ 2015, 02:13
#86134
Welcome to NOLA
Είχε πλέον βραδιάσει για τα καλά όταν το πιστό λευκό μου Τουότα (κατά το στην αυλή μου έχω κότα, στο γκαράζ άσπρη Τουότα) πάρκαρε έξω απ το σπίτι που είχα κλείσει μέσω Airbnb. H επιλόγη του σπιτιού έγινε λίγο ψυχανεμιστικά, είχα καταλήξει ότι το French quarter που είναι και καλά ΤΟ μέρος για να μείνεις, είναι πολύ τουριστίλα (και ακριβό) και είχα αποφασίσει να το αποφύγω. Με λίγη μελέτη στο site του Airbnb κατέληξα στο Baywater:
Aυτή η περιοχή είχε υποστεί τις μεγαλύτερες καταστροφές απ τον Κατρίνα και είχε και κάποιες κακόφημες μεριές, αλλά λίγο η περιγραφή του τυπά, λίγο το ότι έδινε και ποδήλατα, αποφάσισα να πάρω τα ρίσκα μου και να μείνω εκτός «κέντρου».
Κατεβαίνω απ το αμάξι, ξεφορτώνω τα πράγματα και σε λίγο βρίσκομαι στο έξω απ το shotgun house (A "shotgun house" is a narrow rectangular domestic residence, usually no more than 12 feet (3.5 m) wide, with rooms arranged one behind the other and doors at each end of the house. It was the most popular style of house in the Southern United States from the end of the American Civil War (1861–65), through the 1920s. Alternate names include "shotgun shack", "shotgun hut", "shotgun cottage", and in the case of a multihome dwelling, "shotgun apartment".)
O David μετά από κανα 10λεπτο χτύπημα κουδουνιών/πορτών-παραθύρων θυμάται ότι κάποιος έχει κλείσει διαμονή και περιμένει καρτερικά στην εξώπορτά, αποφασίζει να μου ανοίξει. Φαίνονταν λίγο στην κοσμάρα του, λέω ελπίζω να μην ψωνίσαμε από σβέρκο, αλλά ήταν πολύ φιλικός. Μου δείχνει το δωμάτιο και καθώς ταχτοποιούσα τα πράγματα μου βάζει το ραδιόφωνο στον τοπικό τζαζοσταθμό και μου λέει, welcome to the city of jazz. Τhx for the warm welcome του λέω και αδειάζω το ΡΟΖ backpack στο κρεββάτι για να κάνω ανακατανομή.
Ξαφνικά βλέπω τα μάτια του να γουρλώνουν και μου λέει πού το βρήκες αυτό? και μου δείχνει το America του Μayakovsky. Toυ λέω είναι ένα απ τα βιβλία που πήρα για το ταξίδι, δεν το ξεκίνησα ακόμα. Με βουτάει και με πάει στο σαλόνι του, βάζει δυο berbon και αρχίζει έναν χείμαρο διηγήσεων. Μου πε για τη ζωή του τα ποιήματά του, πόσο τρελαμένος είναι με τον Ρώσσο, η κουβέντα ήρθε σε μια φοβερή φωτό του με την Frida Kahlo η οποία αποδείχτηκε φωτοσοπιά
https://www.pinterest.com/iskramex/anat ... e-picture/
Η συζήτηση συνεχίστηκε με τον David να μου απαγγέλει ποιήματα και να μου κλαίγεται για την Γερμανίδα που γκάστρωσε και τον παράτησε στο Παρίσι.
Δε μπορούσα να πιστέψω την κωλοφαρδία μου, ήμουν ικανός να καθίσω όλο το βράδυ στο σαλόνι και να μιλάω μαζί του, αλλά η πείνα με είχε ζώσει. Του λέω ρε David, δε μου λες πού μπορώ να τσιμπήσω τπτ εδώ γύρω γιατί είμαι νηστικός απ το μεσημέρι… Μην αγχώνεσαι, βρίσκεσαι στο σωστό μέρος. Θα στα πώ όλα. Βουτάει το παλτό του και ξεμυτάμε απ το σπίτι. Στο δρόμο μου λεγε διάφορα, για το πώς άλλαξε η ΝΟLA, και κυρίως το Baywater μετά τον τυφώνα, κυρίως δημογραφικά, μιας και σχεδόν τα πάντα έχουν αποκατασταθεί πλέον. Μετά από λίγο καταλήγουμε στο πρώτο pit stop, ενα υπεργαμάτο bar με λοκάλια, για μπύρα και μαμ
Συνεχίσαμε το μπλα μπλα, ο τυπάς ήταν σωστή εγκυκλοπαίδεια. Μου λέει, θα σου δείξω όλα τα καλά μέρη εδώ γύρω, να ξέρεις ότι το Baywater είναι ίσως η πιο αντιπροσωπευτική γειτονιά, French quarter sucks :p
Πήραμε πάλι τους δρόμους και γυρίσαμε τα πιο γνωστά jazzoμπαρα της περιοχής.
Στο συγκεκριμένο, είχε ένα τρελό τυπά που έπαιζε τρομπέτα και στα διαλείμματα έκανε και τον σερβιτόρο. Ελάχιστοι τουρίστες, πολύ όμορφα μπαρ και τρομερή μουσική
Το Bachanal είναι αυτή τη στιγμή ένα απ τα πιο hot spots, σκας μύτη, αγοράζεις το κρασάκι σου και αράζεις στον κήπο σε φάση ελληνικής ταβέρνας με πλάτανο και λαμπιόνια, μόνο που αντί για Εφη Θώδη ακούς τζαζιές
Σε κάποια φάση ο David με παρατάει, είχε ήδη πάει αργάμιση και ήθελε να πάει να συνεχίσει το γράψιμο. Τον ευχαρίστησα για όλες τις πληροφορίες, είχα ήδη γράψει μια σελίδα με μέρη που ήθελα να δώ, του είπα να μου αφήσει το κλειδί του ποδηλάτου στο κομοδίνο για να μην τον ξυπνήσω και τον καληνύχτισα. Το προγραμμα κράτησε μέχρι αργά, είχα γίνει ψιλοντίρλα και γύρισα στο shotgun για να ξεκουραστώ.
Την επόμενη μέρα, σηκώθηκα πρωί πρωί, βούτηξα το ποδηλατάκι μου και ξεκίνησα προς το French Quarter για να δώ τι παίζει. Απαραίτητη στάση για καφέ μιας και τα μάτια μου ακόμα δεν άνοιγαν. Είχα πάρει τις πληροφορίες μου, μιας και ήθελα να αραξω σε ένα σημείο και να βλέπω ντόπιους.
Το ποδήλατο μου έδωσε τρομερή ευελιξία, μιας και μπορούσα να τριγυρίσω παντού σε ελάχιστο χρόνο. Εβαλα κατω το χάρτη και σχεδίασα διαδρομές έτσι ώστε να καταφέρω να δώ όσο το δυνατόν περισσότερο απ τις συνοικίες με το μοναδικό χρώμα του Νότου.
Δεν ξέρω αν μπορώ να σας μεταφέρω τα συναισθήματα που νοιώθεις όταν αντικρύζεις αυτά που έχεις δεί σε ταινίες και ντοκυμαντέρ, τους σταυρούς έξω απ τα (λίγα) εγκαταλειμμένα σπίτια με τον αριθμό των νεκρών που βρήκαν τα συνεργεία διάσωσης,
τους κλασσικούς πυροσβέστες
τα αμερικάνικα φορτηγά και τα backyards με τα παρατημένα αυτοκίνητα
Η περιπλάνηση συνεχίζονταν, με διαλλείματα για καφέδες
μουσική
και μπύρες
Κάπου εκεί στην French Quartier, αγόρασα έναν φανταστικό πίνακα που ακόμα περιμένει να τον κορνιζάρω
Η τύπισσα που μου τον πούλησε, μου είπε ότι πρέπει να ξανάρθω την άνοιξη, όταν έχει το jazz festival. Mια βδομάδα γιορτής σε όλη την πόλη.
Κάπως έτσι, μετά από δύο μέρες και νύχτες γεμάτες μουσική, την Κυριακή το πρωί καβαλάω τη Ζέμπρα και αποχαιρετάω μια απ τις πιο ζωντανές πόλεις που έχω δει, και που όποιος την σχολίασε έχοντας κατά νού του την τουριστίλα του French quartier, δεν έχει ιδέα.
A bientot
end of second part
g8777 έγραψε:Διορια μεχρι 12:00 , αλλιως μπαινει στον τοιχο σου: http://www.parapolitika.gr/parapolitika ... E%BF%CF%85
OVER
Welcome to NOLA
Είχε πλέον βραδιάσει για τα καλά όταν το πιστό λευκό μου Τουότα (κατά το στην αυλή μου έχω κότα, στο γκαράζ άσπρη Τουότα) πάρκαρε έξω απ το σπίτι που είχα κλείσει μέσω Airbnb. H επιλόγη του σπιτιού έγινε λίγο ψυχανεμιστικά, είχα καταλήξει ότι το French quarter που είναι και καλά ΤΟ μέρος για να μείνεις, είναι πολύ τουριστίλα (και ακριβό) και είχα αποφασίσει να το αποφύγω. Με λίγη μελέτη στο site του Airbnb κατέληξα στο Baywater:
Aυτή η περιοχή είχε υποστεί τις μεγαλύτερες καταστροφές απ τον Κατρίνα και είχε και κάποιες κακόφημες μεριές, αλλά λίγο η περιγραφή του τυπά, λίγο το ότι έδινε και ποδήλατα, αποφάσισα να πάρω τα ρίσκα μου και να μείνω εκτός «κέντρου».
Κατεβαίνω απ το αμάξι, ξεφορτώνω τα πράγματα και σε λίγο βρίσκομαι στο έξω απ το shotgun house (A "shotgun house" is a narrow rectangular domestic residence, usually no more than 12 feet (3.5 m) wide, with rooms arranged one behind the other and doors at each end of the house. It was the most popular style of house in the Southern United States from the end of the American Civil War (1861–65), through the 1920s. Alternate names include "shotgun shack", "shotgun hut", "shotgun cottage", and in the case of a multihome dwelling, "shotgun apartment".)
O David μετά από κανα 10λεπτο χτύπημα κουδουνιών/πορτών-παραθύρων θυμάται ότι κάποιος έχει κλείσει διαμονή και περιμένει καρτερικά στην εξώπορτά, αποφασίζει να μου ανοίξει. Φαίνονταν λίγο στην κοσμάρα του, λέω ελπίζω να μην ψωνίσαμε από σβέρκο, αλλά ήταν πολύ φιλικός. Μου δείχνει το δωμάτιο και καθώς ταχτοποιούσα τα πράγματα μου βάζει το ραδιόφωνο στον τοπικό τζαζοσταθμό και μου λέει, welcome to the city of jazz. Τhx for the warm welcome του λέω και αδειάζω το ΡΟΖ backpack στο κρεββάτι για να κάνω ανακατανομή.
Ξαφνικά βλέπω τα μάτια του να γουρλώνουν και μου λέει πού το βρήκες αυτό? και μου δείχνει το America του Μayakovsky. Toυ λέω είναι ένα απ τα βιβλία που πήρα για το ταξίδι, δεν το ξεκίνησα ακόμα. Με βουτάει και με πάει στο σαλόνι του, βάζει δυο berbon και αρχίζει έναν χείμαρο διηγήσεων. Μου πε για τη ζωή του τα ποιήματά του, πόσο τρελαμένος είναι με τον Ρώσσο, η κουβέντα ήρθε σε μια φοβερή φωτό του με την Frida Kahlo η οποία αποδείχτηκε φωτοσοπιά
https://www.pinterest.com/iskramex/anat ... e-picture/
Η συζήτηση συνεχίστηκε με τον David να μου απαγγέλει ποιήματα και να μου κλαίγεται για την Γερμανίδα που γκάστρωσε και τον παράτησε στο Παρίσι.
Δε μπορούσα να πιστέψω την κωλοφαρδία μου, ήμουν ικανός να καθίσω όλο το βράδυ στο σαλόνι και να μιλάω μαζί του, αλλά η πείνα με είχε ζώσει. Του λέω ρε David, δε μου λες πού μπορώ να τσιμπήσω τπτ εδώ γύρω γιατί είμαι νηστικός απ το μεσημέρι… Μην αγχώνεσαι, βρίσκεσαι στο σωστό μέρος. Θα στα πώ όλα. Βουτάει το παλτό του και ξεμυτάμε απ το σπίτι. Στο δρόμο μου λεγε διάφορα, για το πώς άλλαξε η ΝΟLA, και κυρίως το Baywater μετά τον τυφώνα, κυρίως δημογραφικά, μιας και σχεδόν τα πάντα έχουν αποκατασταθεί πλέον. Μετά από λίγο καταλήγουμε στο πρώτο pit stop, ενα υπεργαμάτο bar με λοκάλια, για μπύρα και μαμ
Συνεχίσαμε το μπλα μπλα, ο τυπάς ήταν σωστή εγκυκλοπαίδεια. Μου λέει, θα σου δείξω όλα τα καλά μέρη εδώ γύρω, να ξέρεις ότι το Baywater είναι ίσως η πιο αντιπροσωπευτική γειτονιά, French quarter sucks :p
Πήραμε πάλι τους δρόμους και γυρίσαμε τα πιο γνωστά jazzoμπαρα της περιοχής.
Στο συγκεκριμένο, είχε ένα τρελό τυπά που έπαιζε τρομπέτα και στα διαλείμματα έκανε και τον σερβιτόρο. Ελάχιστοι τουρίστες, πολύ όμορφα μπαρ και τρομερή μουσική
Το Bachanal είναι αυτή τη στιγμή ένα απ τα πιο hot spots, σκας μύτη, αγοράζεις το κρασάκι σου και αράζεις στον κήπο σε φάση ελληνικής ταβέρνας με πλάτανο και λαμπιόνια, μόνο που αντί για Εφη Θώδη ακούς τζαζιές
Σε κάποια φάση ο David με παρατάει, είχε ήδη πάει αργάμιση και ήθελε να πάει να συνεχίσει το γράψιμο. Τον ευχαρίστησα για όλες τις πληροφορίες, είχα ήδη γράψει μια σελίδα με μέρη που ήθελα να δώ, του είπα να μου αφήσει το κλειδί του ποδηλάτου στο κομοδίνο για να μην τον ξυπνήσω και τον καληνύχτισα. Το προγραμμα κράτησε μέχρι αργά, είχα γίνει ψιλοντίρλα και γύρισα στο shotgun για να ξεκουραστώ.
Την επόμενη μέρα, σηκώθηκα πρωί πρωί, βούτηξα το ποδηλατάκι μου και ξεκίνησα προς το French Quarter για να δώ τι παίζει. Απαραίτητη στάση για καφέ μιας και τα μάτια μου ακόμα δεν άνοιγαν. Είχα πάρει τις πληροφορίες μου, μιας και ήθελα να αραξω σε ένα σημείο και να βλέπω ντόπιους.
Το ποδήλατο μου έδωσε τρομερή ευελιξία, μιας και μπορούσα να τριγυρίσω παντού σε ελάχιστο χρόνο. Εβαλα κατω το χάρτη και σχεδίασα διαδρομές έτσι ώστε να καταφέρω να δώ όσο το δυνατόν περισσότερο απ τις συνοικίες με το μοναδικό χρώμα του Νότου.
Δεν ξέρω αν μπορώ να σας μεταφέρω τα συναισθήματα που νοιώθεις όταν αντικρύζεις αυτά που έχεις δεί σε ταινίες και ντοκυμαντέρ, τους σταυρούς έξω απ τα (λίγα) εγκαταλειμμένα σπίτια με τον αριθμό των νεκρών που βρήκαν τα συνεργεία διάσωσης,
τους κλασσικούς πυροσβέστες
τα αμερικάνικα φορτηγά και τα backyards με τα παρατημένα αυτοκίνητα
Η περιπλάνηση συνεχίζονταν, με διαλλείματα για καφέδες
μουσική
και μπύρες
Κάπου εκεί στην French Quartier, αγόρασα έναν φανταστικό πίνακα που ακόμα περιμένει να τον κορνιζάρω
Η τύπισσα που μου τον πούλησε, μου είπε ότι πρέπει να ξανάρθω την άνοιξη, όταν έχει το jazz festival. Mια βδομάδα γιορτής σε όλη την πόλη.
Κάπως έτσι, μετά από δύο μέρες και νύχτες γεμάτες μουσική, την Κυριακή το πρωί καβαλάω τη Ζέμπρα και αποχαιρετάω μια απ τις πιο ζωντανές πόλεις που έχω δει, και που όποιος την σχολίασε έχοντας κατά νού του την τουριστίλα του French quartier, δεν έχει ιδέα.
A bientot
end of second part
- 08 Μαρ 2015, 02:40
#86136
Καταπληκτικες φωτογραφιες, εξω απο ενα ταξιδιωτικο οδηγο. You delivered. 
Δεν ειχα ποτε αμφιβολια οτι θα το εκανες. 
Ντριφτης εισαι!!
Δεν ειχα ποτε αμφιβολια οτι θα το εκανες. Ντριφτης εισαι!!
He who makes a beast of himself gets rid of the pain of being a man.
- 08 Μαρ 2015, 02:42
#86137
Εξαιρετικό ταξιδιωτικό! Τα συγχαρητήρια μου! 
Νηπίοισιν ου λόγος, αλλά ξυμφορή γίνεται διδάσκαλος
(για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η λογική αλλά η συμφορά)
(για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η λογική αλλά η συμφορά)
- 08 Μαρ 2015, 10:59
#86162
Απίθανος για μια ακόμη φορά! Μην μας κάνεις να περιμένουμε πολύ για την συνέχεια!
- 08 Μαρ 2015, 12:26
#86186
Ωραίος ρε τρίφτη!
I would never die for my beliefs because I might be wrong.
- 08 Μαρ 2015, 12:57
#86198
Μ αρεσει και η εσανς παλαιικου που εχουν οι φωτος. Ευγε...
- 08 Μαρ 2015, 13:23
#86211
Μικρέ οι αφηγήσεις σου δεν πιάνουν μια μπροστά στα γραπτά σου και τις φωτο σου :P
Ανταλλάσω ψητό αρνί στην πίσω αυλή με ένα roadtrip παρέα ;)
Ανταλλάσω ψητό αρνί στην πίσω αυλή με ένα roadtrip παρέα ;)
- 08 Μαρ 2015, 13:56
#86240
Δικό σου!
Shrimp Po'Boy έφαγες;
Shrimp Po'Boy έφαγες;
I have great faith in fools; self-confidence my friends call it.