- 27 Αύγ 2019, 14:58
#601376
Πάμε λοιπόν τώρα που γυρίσαμε στη βάση μας να κάνουμε μία ανασκόπηση:
1. Δρομολόγιο και μέρη
Τα αεροπλανικά εισιτήρια ήταν για Αϊντχόφεν. Κακώς όπως αποδείχθηκε εν τέλει γιατί γλίτωσα κανένα κατοστάρικο (και ούτε, κοντά στα 80 ήταν το κέρδος) και εν τέλει δεν πρόλαβα να πάω πουθενά βόρεια από το Αϊντχόφεν. Αν έκλεινα για Σαρλερουά θα γλίτωνα κανένα 40αρι για εξτρά βενζίνες και 4-5 ώρες οδήγησης.
Η πρώτη μέρα (Κυριακή) ήταν απλά οδήγηση μέχρι το χωριό λίγο έξω από το Namur στο οποίο είχα κλείσει ονόματι Boninne και ποδαράτη βόλτα στο χωριό και τη γύρω εξοχή. Υπήρχε και η εξοικείωση με τη διάρκεια της ημέρας γιατί σουρούπωνε κοντά στις 10:30 και νύχτα έπεφτε μετά τις 11, την ώρα που μετά τις 9 έκλειναν τα πάντα.
Τη Δευτέρα την αφιερώσαμε όλη στην επίσκεψη σε έναν αχανή και (κατά δήλωσή τους) κορυφαίο για το 2018 ζωόκηπο της Ευρώπης. Ονόματι Pairi Daiza. Όποιος ενδιαφέρεται ας μπει στο site έχει μια χαρά φωτογραφίες. Μιλάμε για μία πελώρια έκταση που είναι χωρισμένη σε 8 αν θυμάμαι καλά περιβάλλοντα, το κάθε ένα έχει αρχιτεκτονική, πολιτισμό, χλωρίδα και πανίδα μίας περιοχής του πλανήτη. Καμία σχέση (σε μεγάλο βαθμό) με τα κλασσικά κλουβιά, μοντέρνος κήπος και πολύ όμορφη εμπειρία. Ειδικά τα πάντα είναι κάτι που δύσκολα το βλέπουμε, άξιζε το 100αρικο για 3 άτομα και τα 12 περίπου χιλιόμετρα περπατήματος.
Επόμενη μέρα είπαμε να είναι κοντινή. Αρχικά πήγαμε στο Βατερλό που νόμιζα ότι θα ανέβω στο λόφο και θα ξεμπερδεύω αλλά προς 40 ευρώ και οι 3, είχαμε μία αρκετά χορταστική εμπειρία. Μουσείο με όλη την πορεία της Γαλλίας από την καθαίρεση του Νεκέρ ως την άνοδο του Ναπολέοντα. Μέχρι και ψηφιακή γκιλοτίνα έχουν. Όλους τους αντίπαλους ηγέτες. Όλη την πορεία του Ναπολέοντα μέχρι την Έλβα. Αφιέρωμα στις 100 ημέρες μετά, στολές και μακέτες της εποχής, οπλισμό και όλα τα συναφή. Ανασκόπηση των πρώτων 2 ημερών της μάχης και τελικά 3D ταινία με αναπαράσταση της κρίσιμης μέρας της 18ης Ιουνίου 1815. Ακολουθεί μικρός τομέας για ανασκόπηση και υπόγειο τούνελ μέχρι το γνωστό πανόραμα (κυκλικός πίνακας που αναπαριστά γεωγραφικά τη δράση) και την άνοδο στο λόφο του λιονταριού. Παράλληλα είχε δωρεάν μπιβουάκ (με εκπαίδευση) για τα παιδιά, βολή με κανόνι της εποχής και αναπαράσταση βολής με το ίδιο κανόνι για τα παιδιά. Τέλος στην ίδια τιμή μας πήγαν με παϊτόνι στην αγροικία του Ουγκομόν (κομβικό σημείο της μάχης) με νέο τρισδιάστατο θέαμα φουλ στον αγγλικό πατριωτισμό (κόντεψα να ξεράσω). Η μέρα μας ολοκληρώθηκε με επίσκεψη στην πανέμορφη πόλη του Dinant μετά από μία επίσης πανέμορφη αυτοκινητάδα δίπλα στον Μεύση (ή Μεζ ή Μάας)
Στις Βρυξέλες λέγαμε να πάμε Σάββατο ή Κυριακή να είναι και κλειστή η αγορά. Ο σπιτονοικοκύρης μας είπε όμως ότι το Σάββατο ξεκινάει από εκεί ο Γύρος της Γαλλίας και αν κάποιος δε θέλει να παρακολουθήσει τις σχετικές εκδηλώσεις και παει στις Βρυξέλες από την Πέμπτη το βράδυ και μετά είναι άσχετος (εμείς) ή ηλίθιος (ενδεχομένως πάλι εμείς) και θα ταλαιπωρηθεί αφάνταστα. Ftr υπολογίζονταν περίπου μισό εκατομμύριο επισκέπτες στη γύρω περιοχή για το γεγονός. Οπότε πήγαμε Τετάρτη. Βασικά δε θυμάμαι να πήγα ξανά κάπου τόσο άσχετος και αδιάβαστος. Μάλλον επειδή είχα κάτι στο μυαλό μου, αυτό το κάτι δε βγήκε και τελικά έγιναν όλα μπάχαλο. Φτάσαμε στη Βρυξέλα και το πρώτο συμπέρασμα ήταν ότι έπρεπε να φτάναμε 4 ώρες νωρίτερα για να δούμε την πόλη, να πάμε στο πολεμικό μουσείο και να προλάβουμε να πάμε στο Ατόμιουμ και το Mini Europe. Επίσης δεν είχα δει ότι το τρένο μπορούσε να μας αφήσει κοντά στο πολεμικό μουσείο και να γλιτώσουμε αρκετό περπάτημα (15 έγραψε το κοντέρ). Τελικά εν τάχει το Ατόμιουμ και το Μίνι Europe κόπηκαν για την επομένη και πήγαμε αρχικά στο ενυπωσιακό πολεμικό μουσείο όπου δεν πληρώσαμε μία γιατί στις 2 που πήγαμε ο φύλακας μας είπε ότι δεν προλαβαίνουμε να δούμε τα πάντα. Καλοσύνη του, εμείς τρέχοντας είδαμε όσο περισσότερα, είναι εξαιρετικό και ειδικά το υπόστεγο με τα αεροπλάνα είναι εντυπωσιακό. Στη συνέχεια και μέσω των ευρωπαϊκών κτηρίων φτάσαμε στο κέντρο όπου στα πάντα κυριαρχούσε ο Γύρος της Γαλλίας, παρόλα αυτά φάγαμε γυρίσαμε και το είδαμε. Αυτό είναι οι Βρυξέλλες πάτε μία μέρα δείτε ότι μπορείτε και μην ξαναπάτε. Δε νομίζω να υπάρχει λόγος. Καλές για μία φορά. Φύγαμε και σχετικά νωρίς (είχαμε πάει με τρένο) ώστε να είμαστε κατά τις 9 πίσω στο Ναμούρ να το δούμε και ένα βράδυ. Κι αυτό για τόσο είναι. Ομορφούλικο αλλά μέχρι εκεί. Μιλάω για το κέντρο, έχει και μία όμορφη ακρόπολη αυτή θα τη βλέπαμε αργότερα.
Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα έλεγε να πάμε προς τα παράλια. Και επειδή η διαδρομή περνάει από την περιφερειακή των Βρυξελλών σχεδόν δίπλα σε Ατόμιουμ και Μίνι Γιούροπ τα συνδυάσαμε. Εντάξει αυτό που λένε οι ξένοι landmark το Ατόμιουμ, τη βάλαμε την πινέζα μας, χάρηκε και ο μικρός με το Μίνι Γιούροπ, εκνευρίστηκε ο μπαμπάς με την ΕΕ προπαγάνδα, συνεχίσαμε για Οστάνδη επειδή ο μικρός ήθελε να δει τον Ατλαντικό. Πήγαμε σε μία ατελείωτη αμμουδιά Ιούλιο μήνα, με το ζόρι έβγαλα το μπουφανάκι για να το ξαναβάλω σε ελάχιστα λεπτά. Αέρας κρύος να ξυρίζει, θάλασσα σκατουλί, βέλγοι ή ότι διάλο ήταν να ξαπλώνουν πίσω από παραπέτα για να μαυρίσουν. ΟΚ μετά από αυτό πείστηκα. Όσα και να τους ζητήσουμε για τα νησιά μας, λίγα είναι. Χρήσιμη εμπειρία και μετά πήγαμε στην Μπρυζ. Η γυναίκα ενθουσιάστηκε, εγώ ΟΚ μου άρεσε, ίσως περίμενα κάτι παραπάνω. Περισσότερα νερά και κανάλια μάλλον, τώρα δεν είδα τεράστια διαφορά με τις άλλες δυτικοευρωπαϊκές πόλεις. Όμορφη είναι, τη συστήνω, ΟΚ, αλλά δε λιποθύμησα κιόλας. Ίσως έπρεπε να πάρουμε βαρκάκι, αλλά οι ουρές ήταν τεράστιες και βαριόμουν να περιμένω.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
1. Δρομολόγιο και μέρη
Τα αεροπλανικά εισιτήρια ήταν για Αϊντχόφεν. Κακώς όπως αποδείχθηκε εν τέλει γιατί γλίτωσα κανένα κατοστάρικο (και ούτε, κοντά στα 80 ήταν το κέρδος) και εν τέλει δεν πρόλαβα να πάω πουθενά βόρεια από το Αϊντχόφεν. Αν έκλεινα για Σαρλερουά θα γλίτωνα κανένα 40αρι για εξτρά βενζίνες και 4-5 ώρες οδήγησης.
Η πρώτη μέρα (Κυριακή) ήταν απλά οδήγηση μέχρι το χωριό λίγο έξω από το Namur στο οποίο είχα κλείσει ονόματι Boninne και ποδαράτη βόλτα στο χωριό και τη γύρω εξοχή. Υπήρχε και η εξοικείωση με τη διάρκεια της ημέρας γιατί σουρούπωνε κοντά στις 10:30 και νύχτα έπεφτε μετά τις 11, την ώρα που μετά τις 9 έκλειναν τα πάντα.
Τη Δευτέρα την αφιερώσαμε όλη στην επίσκεψη σε έναν αχανή και (κατά δήλωσή τους) κορυφαίο για το 2018 ζωόκηπο της Ευρώπης. Ονόματι Pairi Daiza. Όποιος ενδιαφέρεται ας μπει στο site έχει μια χαρά φωτογραφίες. Μιλάμε για μία πελώρια έκταση που είναι χωρισμένη σε 8 αν θυμάμαι καλά περιβάλλοντα, το κάθε ένα έχει αρχιτεκτονική, πολιτισμό, χλωρίδα και πανίδα μίας περιοχής του πλανήτη. Καμία σχέση (σε μεγάλο βαθμό) με τα κλασσικά κλουβιά, μοντέρνος κήπος και πολύ όμορφη εμπειρία. Ειδικά τα πάντα είναι κάτι που δύσκολα το βλέπουμε, άξιζε το 100αρικο για 3 άτομα και τα 12 περίπου χιλιόμετρα περπατήματος.
Επόμενη μέρα είπαμε να είναι κοντινή. Αρχικά πήγαμε στο Βατερλό που νόμιζα ότι θα ανέβω στο λόφο και θα ξεμπερδεύω αλλά προς 40 ευρώ και οι 3, είχαμε μία αρκετά χορταστική εμπειρία. Μουσείο με όλη την πορεία της Γαλλίας από την καθαίρεση του Νεκέρ ως την άνοδο του Ναπολέοντα. Μέχρι και ψηφιακή γκιλοτίνα έχουν. Όλους τους αντίπαλους ηγέτες. Όλη την πορεία του Ναπολέοντα μέχρι την Έλβα. Αφιέρωμα στις 100 ημέρες μετά, στολές και μακέτες της εποχής, οπλισμό και όλα τα συναφή. Ανασκόπηση των πρώτων 2 ημερών της μάχης και τελικά 3D ταινία με αναπαράσταση της κρίσιμης μέρας της 18ης Ιουνίου 1815. Ακολουθεί μικρός τομέας για ανασκόπηση και υπόγειο τούνελ μέχρι το γνωστό πανόραμα (κυκλικός πίνακας που αναπαριστά γεωγραφικά τη δράση) και την άνοδο στο λόφο του λιονταριού. Παράλληλα είχε δωρεάν μπιβουάκ (με εκπαίδευση) για τα παιδιά, βολή με κανόνι της εποχής και αναπαράσταση βολής με το ίδιο κανόνι για τα παιδιά. Τέλος στην ίδια τιμή μας πήγαν με παϊτόνι στην αγροικία του Ουγκομόν (κομβικό σημείο της μάχης) με νέο τρισδιάστατο θέαμα φουλ στον αγγλικό πατριωτισμό (κόντεψα να ξεράσω). Η μέρα μας ολοκληρώθηκε με επίσκεψη στην πανέμορφη πόλη του Dinant μετά από μία επίσης πανέμορφη αυτοκινητάδα δίπλα στον Μεύση (ή Μεζ ή Μάας)
Στις Βρυξέλες λέγαμε να πάμε Σάββατο ή Κυριακή να είναι και κλειστή η αγορά. Ο σπιτονοικοκύρης μας είπε όμως ότι το Σάββατο ξεκινάει από εκεί ο Γύρος της Γαλλίας και αν κάποιος δε θέλει να παρακολουθήσει τις σχετικές εκδηλώσεις και παει στις Βρυξέλες από την Πέμπτη το βράδυ και μετά είναι άσχετος (εμείς) ή ηλίθιος (ενδεχομένως πάλι εμείς) και θα ταλαιπωρηθεί αφάνταστα. Ftr υπολογίζονταν περίπου μισό εκατομμύριο επισκέπτες στη γύρω περιοχή για το γεγονός. Οπότε πήγαμε Τετάρτη. Βασικά δε θυμάμαι να πήγα ξανά κάπου τόσο άσχετος και αδιάβαστος. Μάλλον επειδή είχα κάτι στο μυαλό μου, αυτό το κάτι δε βγήκε και τελικά έγιναν όλα μπάχαλο. Φτάσαμε στη Βρυξέλα και το πρώτο συμπέρασμα ήταν ότι έπρεπε να φτάναμε 4 ώρες νωρίτερα για να δούμε την πόλη, να πάμε στο πολεμικό μουσείο και να προλάβουμε να πάμε στο Ατόμιουμ και το Mini Europe. Επίσης δεν είχα δει ότι το τρένο μπορούσε να μας αφήσει κοντά στο πολεμικό μουσείο και να γλιτώσουμε αρκετό περπάτημα (15 έγραψε το κοντέρ). Τελικά εν τάχει το Ατόμιουμ και το Μίνι Europe κόπηκαν για την επομένη και πήγαμε αρχικά στο ενυπωσιακό πολεμικό μουσείο όπου δεν πληρώσαμε μία γιατί στις 2 που πήγαμε ο φύλακας μας είπε ότι δεν προλαβαίνουμε να δούμε τα πάντα. Καλοσύνη του, εμείς τρέχοντας είδαμε όσο περισσότερα, είναι εξαιρετικό και ειδικά το υπόστεγο με τα αεροπλάνα είναι εντυπωσιακό. Στη συνέχεια και μέσω των ευρωπαϊκών κτηρίων φτάσαμε στο κέντρο όπου στα πάντα κυριαρχούσε ο Γύρος της Γαλλίας, παρόλα αυτά φάγαμε γυρίσαμε και το είδαμε. Αυτό είναι οι Βρυξέλλες πάτε μία μέρα δείτε ότι μπορείτε και μην ξαναπάτε. Δε νομίζω να υπάρχει λόγος. Καλές για μία φορά. Φύγαμε και σχετικά νωρίς (είχαμε πάει με τρένο) ώστε να είμαστε κατά τις 9 πίσω στο Ναμούρ να το δούμε και ένα βράδυ. Κι αυτό για τόσο είναι. Ομορφούλικο αλλά μέχρι εκεί. Μιλάω για το κέντρο, έχει και μία όμορφη ακρόπολη αυτή θα τη βλέπαμε αργότερα.
Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα έλεγε να πάμε προς τα παράλια. Και επειδή η διαδρομή περνάει από την περιφερειακή των Βρυξελλών σχεδόν δίπλα σε Ατόμιουμ και Μίνι Γιούροπ τα συνδυάσαμε. Εντάξει αυτό που λένε οι ξένοι landmark το Ατόμιουμ, τη βάλαμε την πινέζα μας, χάρηκε και ο μικρός με το Μίνι Γιούροπ, εκνευρίστηκε ο μπαμπάς με την ΕΕ προπαγάνδα, συνεχίσαμε για Οστάνδη επειδή ο μικρός ήθελε να δει τον Ατλαντικό. Πήγαμε σε μία ατελείωτη αμμουδιά Ιούλιο μήνα, με το ζόρι έβγαλα το μπουφανάκι για να το ξαναβάλω σε ελάχιστα λεπτά. Αέρας κρύος να ξυρίζει, θάλασσα σκατουλί, βέλγοι ή ότι διάλο ήταν να ξαπλώνουν πίσω από παραπέτα για να μαυρίσουν. ΟΚ μετά από αυτό πείστηκα. Όσα και να τους ζητήσουμε για τα νησιά μας, λίγα είναι. Χρήσιμη εμπειρία και μετά πήγαμε στην Μπρυζ. Η γυναίκα ενθουσιάστηκε, εγώ ΟΚ μου άρεσε, ίσως περίμενα κάτι παραπάνω. Περισσότερα νερά και κανάλια μάλλον, τώρα δεν είδα τεράστια διαφορά με τις άλλες δυτικοευρωπαϊκές πόλεις. Όμορφη είναι, τη συστήνω, ΟΚ, αλλά δε λιποθύμησα κιόλας. Ίσως έπρεπε να πάρουμε βαρκάκι, αλλά οι ουρές ήταν τεράστιες και βαριόμουν να περιμένω.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
“Hither came Conan, the Cimmerian, black-haired, sullen-eyed, sword in hand, a thief, a reaver, a slayer, with gigantic melancholies and gigantic mirth, to tread the jeweled thrones of the Earth under his sandaled feet.”
Εντάξει δεν πάθαμε και τίποτα μία μικρή φοβία έπαθε ο μικρός, ευτυχώς είχε και πιο ήρεμα rides και αρκετές παραστάσεις στο χωριό, στην αρένα στην πισίνα με τα δελφίνια πέρασε ευχάριστα η ώρα κι ας πήγε να μας φύγει το σκατό αρχικά.
) και την επόμενη μέρα βόλτες στο Παρίσι περίπου 20 χιλιομέτρων 
