- 03 Σεπ 2018, 15:02
#532528
Επιστροφή λοιπόν στα πάτρια εδάφη, καιρός για ανασκόπηση:
1. Δρομολόγιο και μέρη.
Από Θεσσαλονίκη, κατευθυνθήκαμε κατευθείαν στο Βουκουρέστι. Οι ενδοιασμοί μου για την επιλογή του δρομολογίου ήταν εν πολλοίς αβάσιμοι. Η παράκαμψη της Σόφιας έχει ολοκληρωθεί, στα βουνά είναι όλο αυτοκινητόδρομος και ηλίθια όρια του στυλ 100 με μπλόκο σε αυτοκινητόδρομο έχουν κοπεί. Το χάλι είναι στο κομμάτι Γκιούργιου (Δούναβης) - Βουκουρέστι, όπου κάνεις 1,5 ώρα τα τελευταία 70χλμ.
Στο Βουκουρέστι μείναμε 3 βράδια δηλαδή 2 πλήρη 24ωρα. Δε μας περίσσεψε και χρόνος, αλλά τον γεμίσαμε με επισκέψεις σε mall. Οπότε συμπερασματικά μάλλον ήταν πολύς. Το ιστορικό του κέντρο είναι σχετικά μικρό σε έκταση και εκτός από επισκέψεις σε 2 πάρκα (Chismigiu & Herastrau) όλα τα άλλα που έχει να κάνει κάποιος είναι μουσεία και mall. Από μουσεία, αυτό στο οποίο πάνε όλοι είναι το "
Μουσείο-Χωριό" που βρίσκεται στο πάρκο Χεραστράου και είναι ένα τεχνητό χωριό με σπίτια από όλη τη χώρα. Ενδιαφέρουσα βόλτα και φτηνή (όπως όλα τα θεάματα στη Ρουμανία).
Μετά από 3 βράδια στην πρωτεύουσα, τα επόμενα 3 ήταν στο Μπρασόφ. Η διαδρομή που επιλέχτηκε ήταν (ορθώς) το Τρανσφαγκαρασάν, δυστυχώς όμως η μέρα ήταν Σάββατο και η ταλαιπωρία απίστευτη. Στην κορυφή του δρόμου και δίπλα από την υπέροχη Lacul Bâlea υπάρχει ένα τούνελ που σε βγάζει από τη νότια μεριά των Καρπαθίων (Τρανσυλβανικών Άλπεων για την ακρίβεια) στη βόρεια. Φάγαμε 2 ώρες με παγωνιά και βροχή λόγω μποτιλιαρίσματος. Τώρα αν είχε δίκιο ο Κλάρξον και είναι ο καλύτερος δρόμος; Σίγουρα είναι καταπληκτικός. Σίγουρα έχει μεγάλες εναλλαγές τόσο οδηγικά, όσο και από πλευράς τοπίου. Τεχνητή λίμνη, φυσική λίμνη, δάση μικρού, μεγάλου υψομέτρου, ενδιάμεση ζώνη, ζώνη χωρίς βλάστηση. Γρήγορες στροφές σε μερικά σημεία, φουρκέτες και καλή ορατότητα. Αξίζει να τον κάνετε όλοι, απλά αν θέλετε συμβουλή όχι όπως το έκανα εγώ, αλλά από βορρά προς νότο.
Το Μπρασόφ είναι μία πολύ όμορφη πόλη, αξίζει μία μέρα να της αφιερώσει κανείς. Τη δεύτερη μέρα πήγαμε σαν καλοί τουρίστες στο κάστρο Bran (ή γνωστό και ως κάστρο του Δράκουλα) και στη Σινάια με το Peles. Μόνο που ήταν Δευτέρα και όλα ήταν κλειστά εκτός από τα πολύ τουριστικά μέρη όπως το Bran. To Bran δεν είναι κάτι άσχημο ούτε κάτι πανάκριβο, οπότε αν μπορείτε να αντέξετε κανένα μισάωρο σε ουρές δείτε το. Το Πέλες από έξω μοιάζει περισσότερο με παλάτι παρά με κάστρο, πάτε οπωσδήποτε αν είστε με γυναικεία συντροφιά. Τα γύρω μέρη είναι βαλκανικά χειμερινά θέρετρα με ότι αυτό σημαίνει.
Από το Μπρασόφ κατευθυνθήκαμε προς το Κλουζ μέσω Σιγκισοάρα. Η Σιγκισοάρα είναι ένα must visit. Είναι ένα κατοικημένο κάστρο όμορφο. Δεν ξέρω αν αξίζει ολόκληρη μέρα, αν δεν είστε πιεσμένοι από χρόνο ίσως. Αλλιώς ένα 4-5ωρο είναι ότι χρειάζεται. Γύρω από την πόλη υπάρχουν διάφορες καστροεκκλησιές. Περάσαμε από μία που βόλευε στο δρόμο μας, αλλά να πω τη μαύρη αλήθεια δεν εντυπωσιάστηκα. Ίσως έπρεπε να πάμε και σε καμία ακόμα εκτός δρόμου.
Το Κλουζ ούτε κλαίει ούτε γελάει. Δεν το λες και άσχημο, αλλά δε θα μου λείψει αν δεν το ξαναδώ. Αν σας φέρει ο δρόμος καλώς, αν δε σας φέρει ο δρόμος δεν ξέρω αν αξίζει παράκαμψη για να το δείτε. Στα περίχωρα όμως υπάρχει ένα ενδιαφέρον αξιοθέατο με όνομα Salina Turda. Πρόκειται για ένα θεματικό πάρκο που έχει δημιουργηθεί μέσα στις τρύπες ενός παλιού ορυχείου. Σαν ορυχείο δε λέει πολλά, σαν πάρκο επίσης δε λέει πολλά, αλλά το σκηνικό είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό. Αν ταξιδεύετε με παιδιά επισκεφτείτε το, αν δεν έχετε εγώ θα πρότεινα μία επίσκεψη με μικρό καλάθι. Αυτό το συνοδέψαμε με ημερήσια εκδρομή στο πολύ όμορφο Σιμπίου. Βαριέμαι να γράφω τα αντίστοιχα πάλι, συνιστάται ανεπιφύλακτα. Το πρόγραμμα έλεγε ημερήσια στο Μαραμούρες και διανυκτέρευση την επόμενη στο Σιμπίου με επιστροφή μέσω Τρανσαλπίνας. Τελικά το πρόγραμμα άλλαξε και χάσαμε την Τρανσαλπίνα.
H επόμενη μέρα είχε Μαραμούρες. Και καλά που τελικά βάλαμε και διανυκτέρευση γιατί αλλιώς η απογοήτευση θα ήταν μεγάλη. Αν κάποιος διαβάσει οδηγούς για τη Ρουμανία, αναφέρονται στο Μαραμούρες ως μία περιοχή απομονωμένη, ξεχασμένη σε άλλη εποχή. Αυτό δεν ισχύει. Μπορεί να ίσχυε πριν από 5 ή 10 χρόνια, αλλά όχι τώρα. Έχει χωριά στη Φλώρινα πχ που είναι σαφώς φτωχότερα. Είναι όμορφα, αρκετά γραφικά (σε μία χώρα που δεν έχει πολλά γραφικά χωριά, εδώ έχει πολλά), οι πιο φιλόξενοι άνθρωποι της χώρας. Οι αγρότες θερίζουν με τις κόσες σαν το χάρο και φτιάχνουν θημωνιές με δικράνια, αλλά στο χωράφι πάνε με Μερτσεντικά και Τζιπάρες. Το μοναδικό Dacia στο Μαραμούρες ήταν το νοικιάρικο ενός Ισπανού που έμενε στο ίδιο ξενοδοχείο με μας. Και όπως μας είπε, έχει χωριά στην Ισπανία πολύ φτωχότερα από το Μαραμούρες. Συνοψίζοντας, είναι μία πολύ όμορφη περιοχή, αλλά δεν είναι το πέρασμα σε μία άλλη εποχή όπως το διαφημίζουν. Η διανυκτέρευση όμως βοήθησε να δούμε τα θετικά. Αν απλά περνούσαμε με το αμάξι θα βρίζαμε ακόμα. Για την ιστορία μείναμε στο χωριό Breb. Εξαιρετική επιλογή γιατί δεν είναι πάνω σε κάποιον δρόμο, οπότε μπορείς να βολτάρεις στο χωριό χωρίς αμάξια και φασαρία.
Από την επόμενη μέρα άρχισε η επιστροφή με μοναδική στάση στη συμπαθητική Τιμισοάρα, καλή επιλογή για να φτάσει κάποιος άνετα στην Ελλάδα την άλλη μέρα.
Ακολουθούν και άλλα ποστ με το φαγητό, την κατάσταση στους δρόμους, τους ανθρώπους και τα συμπεράσματα
“Hither came Conan, the Cimmerian, black-haired, sullen-eyed, sword in hand, a thief, a reaver, a slayer, with gigantic melancholies and gigantic mirth, to tread the jeweled thrones of the Earth under his sandaled feet.”