- 01 Ιαν 2018, 14:55
#469721
Επιστροφή από ενα πολύ όμορφο τριήμερο χτες και επιβεβαίωσα για μια ακόμα φορά την μοναδική ομορφιά του τόπου καταγωγής του αγαπημένου μας αδμιν
Όπως ανέφερα, είχε κλειστεί διαμονή στο Δίλοφο, στο Αρχοντικό:
http://www.dilofo.eu/Καταπληκτικός ξενώνας, ζεστός, πεντακάθαρος με φοβερό πρωινό
. Τα δωμάτια σου έβγαζαν μια φοβερή θαλπωρή (νομίζω όλα έχουν τζάκι), το προσωπικό πολύ ευχάριστο και με καλές συμβουλές. Σε υποδέχονται με το τσιπουράκι τους το οποίο παντα υπάρχει εύκαιρο για κέρασμα, όπως άλλωστε υπάρχει και καραφάκι στο δωμάτιο
Ξεκίνησε να λειτουργεί πριν 15 χρόνια περίπου και μας έλεγαν ότι φέτος ήταν η καλύτερη τους χρονιά.
Γενικότερα τα Ζαγοροχωρια έχουν γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη, και κατα τη γνώμη μου σε σωστή κατεύθυνση, τουλάχιστον προς το παρόν. Πλέον έχουν τουρισμό όλο το χρόνο, πολλούς ξένους με ιδιαίτερη προτίμηση Εβραίους! Το ίδιο μου είχαν πει και οι γονέοι που έχουν συναντήσει αρκετές φορές γκρουπ στις ορειβασίες που κάνουν κατα καιρούς στην περιοχή.
Αναχώρηση λοιπόν την Πέμπτη το πρωί απο Λευκάδα υπο κατακλισμιαία βροχή μέσω Ιονίας, καφεδάκι στα μαγευτικά Γιαννενα πάνω στο λόφο στη λιακάδα
και στη συνέχεια ανηφορίζουμε για Κόνιτσα. Λίγο μετα τα Γιάννενα στροφή για Ασπραγγελους και συνέχεια για Δίλοφο.
Το αυτοκίνητο φτάνει μέχρι την είσοδο του χωριού και απο κει ο ξενώνας ειναι 5 λεπτά, δίπλα απ την κεντρική πλατεία. Με τα νερά να τρέχουν ποτάμι στα καλντερίμια, ένοιωσα τεράστια αγαλλίαση που αντί για τα μποτάκια μου είχα καβατζώσει τα ορειβατικά του φάδερ
.
Αφού κάναμε τσεκ ιν και ενημερωθήκαμε λίγο για τις καιρικές συνθήκες, αποφασίσαμε να ανηφορίσουμε προς Βραδέτο, μπας και καταφέρουμε να κάνουμε τη σκάλα. Αμ δε, η βροχή συνέχιζε κατακλυσμιαία, αδιάβροχα ρούχα υπήρχαν αλλά η
δυστυχώς δεν έχει Ελλάδα παπούτσια της προκοπής για τόσο ασχημες συνθήκες, οπότε λέμε να παμε οδικώς και τουλάχιστον να κάνουμε περπατώντας το κομμάτι Βραδέτο-Μπελόη. Αμ δε, με το που αρχίσαμε να ανηφορίζουμε πολύ δυνατή χιονόπτωση και η καλή μου τα χρειάστηκε
Προσπαθούσα να της εξηγήσω ότι με το συγκεκριμένο αμάξι, αλυσίδες και γενικότερα όλα τα εξτραδάκια δεν θα είχαμε θέμα (στη χειρότερη θα προχωράγαμε όσο πήγαινε) αλλά δεν ήθελα να την τρομάξω πρωτη μέρα, οπότε αράξαμε λίγο με θέα τη σκάλα να παίξουμε χιονοπόλεμο
Βουρ για Τσεπέλοβο όπου χτυπήσαμε τσιπουράκι στο παραδοσιακό καφενείο στην πλατεία και στη συνέχεια αφου περπατήσαμε τριγύρω στα διαφορα γεφυρια
,
συνωστιστήκαμε με αθηναίους κάγκουρες που βγάζανε σέλφι με drone
στο γεφυρι του κοκκόρου
επιστροφή για φαγητό στο δίλοφο στο Λίθο, το μοναδικό και αξιολογότατο εστιατόριο που έχει.
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε πιο αγριεμένη αφού απ το πρωί είχε χιονόπτωση και στα χαμηλά. Το πλάνο σήμερα έλεγε να ξαναεπιχειρήσουμε Βραδέτο μιας και ολη την προηγούμενη μέρα είχε δεί πως είναι να οδηγάς αυτό το αυτοκίνητο στο χιόνι
Φτάνουμε σχετικά άνετα μέχρι τη διασταύρωση παρ όλη τη χιονόπτωση, στρίβουμε για Βραδέτο και αρχίζουμε την ανηφόρα. Το χιόνι είχε φτάσει τους 10 πόντους απάτητο μετά απο κάποια χιλιόμετρα, οπότε λέω ας κάνω στην άκρη να βάλω προληπτικά τις αλυσίδες. Εκει που σταματάω, με περνάει αέρας παπας με σουμπαρου λιμπέρο
Μπαίνω μέσα στο αμάξι και πριν προλάβω να ξεκινήσω, χώνονται 2 παπαριδες με C3. Ο δρόμος αρκετά ανηφορικός και μετά απο μια στροφή τον βλέπω χωμένο και γυρισμένο να έχει κλείσει το δρομο. Μας κολάει κι εμάς, χώρος να συνεχίσουμε δεν υπήρχε και εκεί πλέον λέω δεν έχω όρεξη για ρισκα με το συκεκριμένο πλήρωμα που είχα στο αμάξι
. Κάνω καμια 300ρια μέτρα με την όπισθεν στην κατηφόρα σιγά σιγά μέχρι να βρώ πλάτωμα να γυρίσω το θηρίο
και βουρ για το καφενείο του Βικοβιατρού στο Κουκούλι, η επισκεψη του οποίου ειναι πραγματικά μαστ, αφού μαζεύει μόνος του όλα τα βότανα.
Αφού ήπιαμε τα αφέψιμα μας και ακούσαμε τις ιστορίες για διάφορα βότανα (διαβάστε λίγο για την ιστορία τους
http://www.mixanitouxronou.gr/ptisi-pan ... ka-i-viko/http://peritexnisologos.blogspot.gr/201 ... st_86.html )
βάλαμε πλώρη για Μονοδένρι με απώτερο σκοπό να φτάσουμε μέχρι την Οξυα στο παρατηρητήριο της άλλης πλευράς του φαραγγιού. Μέχρι το χωριό ο δρόμος καθαρός, οποτε αναθαρρίσαμε και αρχίσαμε την ανηφόρα. Η χιονόπτωση σφοδρή, αλλά κίνηση μηδέν και με τα κοντά διαφορικά η οδήγηση απόλαυση. Ντριφτάριζες γλυκά με 20 χιλιόμετρα στις στροφές λες και ήσουν ο Κανγκουνεν
Μια μικρή στάση στο πετρινο δάσος και συνέχεια για το τέρμα. Ο δρόμος ζόριζε αλλα τελικά φτάσαμε χωρίς αλυσίδες μεχρι την Οξυα.
Τί ηταν αυτό που είδαμε
Ενα απίστευτο τοπίο, πασπαλισμένο με χιόνι και ορατότητα μέχρι τον ορίζοντα
Aποζημιωμένοι απ την προσπάθεια, και με πολύ προσοχή πήραμε τον κατήφορο για να φύγουμε για Αρίστη-Βίκο και τσιπουράκι.
Καλή χρονιά να έχουμε