Σχεδόν όλο το καλοκαίρι πέρασε Ολλανδία (εκτός από λίγο Βραζιλία, Ρίο-->νομίζω τεράστιο φέηλ ως τουριστικού προορισμού αν και δεν ξέρω τί παίζει το καρναβάλι και Σιγκαπούρης-->άλλο φέηλ απο κει) μιας και τα δύο καράβια ήρθαν Ρόττερνταμ φέτος, οπότε η απόφαση για #menoume_Ellada ήταν κοινή και αδιαπραγμάτευτη. Το θέμα είναι ότι μέσα Σεπτέμβρη Λευκάδα είναι ένα ρίσκο λόγω βροχών, οπότε η Κρήτη φάνταζε ιδανική επιλογή: Μεγάλη και σίγουρη.
Ο χρόνος για οργανωθεί το ταξίδι ήταν ελάχιστος, μιας και μέχρι και το Σάββατο της αναχώρησης έπρεπε να δουλεύω, αλλά έχοντας πάει στην Κρήτη συνολικά ένα μήνα δεν αγχωνόμουν για δωμάτια. Αλλωστε θα εκμεταλλευόμασταν και το off season. Το μόνο που έκλεισα ήταν οι απευθείας πτήσεις για Ηράκλειο, one way μιας και η συνέχεια δεν είχε αποφασιστεί, το αμάξι και η πρώτη διανυκτέρευση.
Για το αμάξι, θυμόμουν την ιδιάζουσα περίπτωση της Κρήτης και δεν ασχοληθηκα με τις μεγάλες φίρμες μιας και ήταν αρκετά πιο ακριβές απ τις τοπικές. Εκανα ένα search, πήρα 5-6 τηλέφωνα και έκλεισα ένα yaris or equivalent με 20€ την ημέρα, μεικτή με 0 € απαλλαγή, απεριόριστα χλμ για 8 μέρες με δυνατότητα παράδοσης στα χανιά για άλλα 30€.
Για την πρώτη βραδιά ήθελα να έχω κλεισμένη διαμονή μιας και θα φτάναμε αργά στο αεροδρόμιο και δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να έχω στο κεφάλι μου να ψάχνω για δωμάτια. Διαμονή στο Ηράκλειο επίσης αποκλείοταν ένεκα ασχήμιας και μιας και οι δυο μας είχαμε δεί το αρχαιολογικό (που είναι και το μόνο που αξίζει )
Με λίγο ψάξιμο και κουβέντα με φίλο Κρητικό, κλείνω μια βραδυά στο Ζαρό, ένα ορεινό χωριό νότια του Ηρακλείου, γνωστό για το εμφιαλωμένο νερό. Ετσι θα σπάγαμε και τη διαδρομή προς τα κάτω .
Σαββάτο λοιπόν αναχώρηση και άφιξη κατά τις 10:30 στο Ηράκλειο. Συνεφιά και ψιλόβροχο, αλλά ο καιρός ζεστός και οι προβλέψεις θετικές. Πάμε προς τα ενοικιαζόμενα, μας λέει το τυπόνι έχω αυτή τη στιγμή ένα Accent κι ενα Rio σ αυτή την κατηγορία, ποιο θέλετε? Τσιμπάμε το Accent, υπογράφουμε, φορτώνουμε, γεμίζουμε βενζίνα στο πρώτο βενζινάδικο και ξεκινάμε.
Φευ, με το που κάνουμε λίγα χλμ ακούω θορύβους από μπροστα η ζαμφόρ χοροπήδαγε (καλός |λογοκρισία| κι εγώ, το βασικό να κάνεις ενα μικρό τεστ ντράιβ πριν ξεκινήσεις δεν το έκανα ) . Να κάνουμε 1000 χλμ με τετοιο θόρυβο δεν έπαιζε, επιστροφή, σου ξου μου ξου, μα δεν κάνει, έμπα μέσα γκαπγκουπ, πω έχεις δίκιο δεν παλεύεται. Τι να σου δώσω?
Θα μου δώσεις το focus που είναι πένα. Με την βενζίνα γίνεται να μας το αφαιρέσεις απ το ενοίκιο? Τσου, αλλά μην αγχώνεσαι, θα την κάνουμε τράμπα. Ξύλωμα κάθισμα, αποσύνδεση τρόμπας, βραχυκύκλωση ρελέ και νασου 30 λίτρα βενζίνα στο φικο
Μεταφόρτωση και οριστική πλέον αναχώρηση (αφού προηγήθηκε και ανεφοδιασός σε πιτόγυρο) για τα βουνά, μιας και είχαμε μπροστά μας 1.5 οδήγηση. Φτάσαμε στο Ζαρό περασμένα μεσάνυχτα, ο ξενώνας ήταν κλειστός, αλλά είχαμε ήδη ειδοποιήσει
Ανεβαίνουμε πάνω στο δωμάτιο, πεντακάθαρο, και ξεραινόμαστε. Το πρωινό μας περίμενε για να επιβραβεύσει την επιλογή. (βασικά ο λόγος που επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος ξενώνας ήταν το πρωινό )
To concept είναι απλό: yaya ξυπνάει απ τις 3 το πρωί με τα κοκόρια και φτιαχνεί πίτες. Πολλές πίτες. Σφακιανές, χορτόπιτες, μυζιθρόπιτες, πιπερόπιτες γενικά πιτόπιτες. Κάθεσαι στο τραπέζι και σκάει μύτη δίσκος και ξεφορτώνει. Εν τω μεταξύ προσγειώνεται ζεστό γάλα κατσίκας, τσάι του βουνού, καφές, ταχίνι με μέλι. Εσύ τρώς και το τραπέζι ανατροφοδοτείται εως ότου να ΜΠΟΥΚΩΣΕΙΣ. Μετά έρχεται μια χαρτοσακούλα για να φορτώσεις τα πολεμοφόδια για το υπόλοιπο της μέρας
Εκεί που είμασταν έτοιμη προς αναχώρηση, πιάνω την κουβέντα σε ενα ζευγάρι δίπλα μας. Ο τυπάς, 30 χρονια τώρα κατεβαίνει κρήτη κάθε καλοκαίρι για κυνήγι, μας αρχίζει κι αυτος πού θα πάτε κλπ, του λέμε το πλάνο για Αγιοφάραγγο, Φαιστό και μας λέει ότι το βράδυ να κανονίσουμε να βρεθούμε στον Ομαλό, για το πανηγύρι του Σταυρού. Ρωτάω οδηγίες αλλά φαίνεται ότι με το νοικιάρικο δε θα φτάναμε, θα χρειαζόταν να κάνουμε οτοστόπ στα αγροτικά μετά από κάποιο σημείο να μας πάρουν στην καρότσα. Μας φάνηκε καταπληκτική ιδέα, τον ευχαριστήσαμε για τις πληροφορίες κι εκεί που είμασταν έτοιμοι να φύγουμε κάτι σιγοκουβεντιάζει με την γυναίκα του και μας σκάει η πρόταση.
"Μήπως θέλετε να έρθετε μαζί μας σε ένα άλλο ιδιωτικό γλέντι το βράδυ? Πάει αμάξι κανονικά οποτε κάθεστε όσο θέλετε"
That's a plan my friend, δίνουμε ραντεβού στις 19:30 και αμολιόμαστε στις παραλίες.
Πρώτη στάση Φαιστό, ευτυχώς φτάσαμε σχετικά νωρίς και μπορέσαμε να απολαύσουμε τον χώρο πρωτού πιάσει μεσημέρι. Σεπτέμβρης μεν, αλλά ο ήλιος έκαιγε για τα καλά, ειδικά για τα ξεμαθημένα ολλανδά. Ο χώρος είναι εντυπωσιακός και λόγω της περιόδου με λίγους συγκριτικά τουρίστες. Αρνητική εικόνα διάφοροι ηλίθιοι που επέμεναν να σκαρφαλώνουν σε διάφορα μέρη που υπήρχε απαγορευτικό για να βγάλουν σέλφι με το σελφομπάστουνο, πραγματικά έχει καταντήσει αηδία η όλη φάση
Τελικός προορισμός της μέρας ήταν το Αγιοφάραγγο, αλλά μιας και είχα ξεχάσει τα μπανιερά Ολλανδία, κάναμε μία στάση Μάταλα (τουριστίλα, αλλά εκτός εποχής κάπως ψιλοπαλεύεται) και συνεχίσαμε. Ο δρόμος είναι κακός χωματόδρομος από ένα σημείο και πέρα, αλλά βατός, απλά θέλει πολύ προσοχή. Αφού περάσεις δύο σιδερόφρακτα ανοίγματα καταλήγεις σε ένα σημείο απ το οποίο συνεχίζεις με τα πόδια για περίπου ενα μισαωράκι.
Η διαδρομή είναι όμορφη αλλά αυτό που πραγματικά μαγεύει είναι η παραλία.
Μαύρα βότσαλα, απίστευτα τυρκουάζ νερά και μιας και φύσαγε βοριάς όλες τις μέρες, θάλασσα λάδι. Η φάση χρειάζεται και μάσκα, πολύ όμορφα βραχάκια τριγύρο. Βρήκαμε μια σκιά κάτω απ τους βράχους, βγάλαμε τα πρωινά πολεμοφόδια και αράξαμε μέχρι το απόγευμα.
Η συνέχεια της μέρας όμως ήταν η κορυφαία στιγμή των διακοπών. Αφού ετοιμαστήκαμε, μπαίνει ο κυνηγός μπροστά με την τζιπάρα, απο πίσω εγώ και ξεκινάμε προς Γέργερη με προορισμό ένα μιτάτο (τυροκομίο) στα βουνά του Ηρακλείου. Δρόμος άσφαλτος, φρεσοκοστρωμένος, είχε πέσει και η νύχτα και ευτυχώς η δεν εβλεπε τα γκρέμια. Σε κάποια φάση η άσφαλτος τελειώνει ξεκινάει η παράνοια Μπροστά το τζίπ απο πίσω το φόκους και όσο προχωράγαμε τα πράγματα δυσκόλευαν. Αρχίσαν να με ζωνουν τα φίδια, σκεφτόμουν ότι δικό μου τζιπ δεν υπήρχε περίπτωση να το βάλω σε τέτοιο δρόμο, πόσο μάλλον επιβατικό Το χειρότερο μας το φύλαγε για το τέλος όμως, αφού φτάνοντας στο γλέντι αργά, είχαν ήδη αρχίσει κάποιοι να φεύγουν. Να φύγετε κύριε να πάτε αλλού, αλλά εδώ δε χωράμε καλά καλά εμείς στο κατσικοδρόμι, πώς να περάσετε? Ο κυνηγός να βάζει την γυναίκα του να του κάνει μανούβρα στο θηρίο, αυτή να τον βρίζει, να τον πηγαίνει μία στο γκρεμό και μία στα βράχια, τη δικιά μου να την έχει πιάσει κλάμα και πανικός. Την κατεβάζω, την βάζω στην άκρη, πέρνω ένα φακό, κάνω μια ψακτική και βλέπω στα 200 μέτρα ενα άνοιγμα ανάμεσα στα βράχια. Ξεκινάω δειλά δειλά την όπισθεν, αφού κάνω εναν εκβραχιονισμό και καταφέρνω να το παρκάρω. Εν τω μεταξύ ο κυνηγός καβάτζωσε το άλλο ανοίχτωμα και είμασταν πλεον έτοιμοι για τα πανηγύρια
Η καλτιά της βραδιάς ήταν σε δυσθεώρητα επίπεδα, κρητίκαροι να κάθονται σε πετρόχτιστα κυκλικά τραπεζάκια, να σκάει μύτη ο αρχηγός της φαμίλιας με το αντικριστό κατσίκι στα χέρια, να σου κόβει κομμάτι με τη μαχαίρα και να στο δίνει στο στόμα. Τυριά απίστευτα, λίγη τσικουδιά γιατί είχαμε το ζόρι της επιστροφής, γαλακτομπούρεκα και μαντινάδες μέχρι το πρωί. Σε κάποια φάση είχαμε ΜΠΟΥΚΩΣΕΙ στις χοληστερίνες, αλλά ο μαυροφορεμένος δεν σήκωνε όχι
Αργάμιση, κι αφού μας είχε ψιλοκόψει το κρύο, τους ευχαριστήσαμε για την μοναδική βραδυά, τους υποσχεθήκαμε ότι θα ξανανταμώσουμε (αμα ξαναρθετε να φέρετε και κοπέλια ) και κουτρουβαλήσαμε μέχρι τον Ζαρό.
Για την ιστορία, πρέπει να βρεθήκαμε κάπου εδώ:
https://www.google.nl/maps/dir/35.22107 ... 35.1324304
Την επόμενη μέρα σηκωθήκαμε, φάγαμε το πρωινό, χαιρετίσαμε τους οικοδεσπότες και γατόνι
, πήραμε δωράκι ένα φακελάκι τσάι του βουνου, πληρώσαμε 70 ευρώ για τις δύο διανυκτερεύσεις! και φύγαμε προς Αγια Γαλήνη. Στάση για πλύσιμο μέσα έξω στο αυτοκίνητο το οποίο είχε γίνει εντελώς κ@λος, μεζεδάκι, μπυρίτσα
Ακόμα μία στάση σε Αγιο Παύλο και Τριόπετρα (όμορφες παραλίες)
[img][IMG]http://i1189.photobucket.com/albums/z423/rx8drifter1/Creta/IMG_2337-25_zpsfhb0vvzm.jpg[/img][/img]
και η απόφαση πάρθηκε για διανυκτέρευση στον Πλακιά. Τουριστικό μέρος που δεν έχει τπτ το ιδιαίτερο, αλλά θέλαμε να σπάσουμε λίγο τη διαδρομή ώστε την άλλη μέρα πρωι πρωι να βρεθούμε στην Πρέβελη, πριν σκάσουν μύτη όλα τα καραβάκια και γίνει πανικός. Την παραλία την προσεγγίσαμε αυτή τη φορά από άλλη μεριά, όχι μέσω της μονής αλλά απο μια διαφορετική διαδρομή που έχει λίγο περισσότερο οδήγημα αλλά λιγότερη κατάβαση με τα πόδια.
Πάλι σταθήκαμε τυχεροί, ο βοριάς επέμενε και η θάλασσα ήταν λάδι. Πριν χρόνια την είχα πετύχει με νοτιά, η άμμος σε μαστίγωνε, δε μπορούσες να σταθείς. Ξεπλυθήκαμε στο ποτάμι, και κατευθυνθήκαμε προς Χώρα Σφακίων.
Αραγμα, καφές βιβλίο και εκπληκτικά γλυκά στην κυρία Δέσποινα, άλλη μια βουτιά στην παραλία απ την πίσω μεριά
και ήρθε η ώρα να ανηφορίσουμε προς Χανιά. Η διαδρομή προς Χανιά είναι μαγευτική και ιδανική για Π.Ο.©
Το συμμετοχικό φόκους με λάστιχα που δεν κάνουν ούτε για ντόκο διέπρεψε και μας έφερε σε χρόνο Δτ στα Χανιά. Είχαμε βρει απο πρίν δωμάτια στο ίντερνετ, κοντά στην παλιά πόλη αλλά απ την μεριά της καινούργιας, ωστε να μην έχουμε θέμα με παρκάρισμα. Αφιξη, ντουζάκι ντύσιμο και δείπνο παραλιμανίως σε ένα πάρα πολύ συμπαθητικό εστιατόριο (Κερτος) με φοβερό φαγητό. Σαλάτα ρόδι σταμναγκάθι έδωσε ρέστα
Επόμενη μέρα εγερτήριο, βόλτα στα Χανιά (μα τί όμορφη πόλη είναι αυτή τελοσπάντως ) μεσημεριανή ψαρόσουπα MUST στο μαριδάκι και αναχώρηση για φαλάσαρνα, να κάνουμε μπανάκι με την δύση του ηλίου. Η παραλία για κάποιο λόγο είναι γεμάτη ζευγαράκια που βγάζουν φωτό για ΦΕΗΣΜΠΟΥΚΣ, δώστου τα σελφομπάστουνα δώστου οι φωτό με καρδούλες στον ήλιο, μόνο για γέλια Επιστρόφη όμως, γιατί η επόμενη μέρα είχε....
ΣΑΜΑΡΙΑ
Εγερτήριο στις 5 το πρωί, φούρνος, προμήθεια σε φαγώσιμα, ΚΤΕΛ για Ομαλό, αφιξη στις 7:30 και 8 ξεκινάμε την κατάβαση. Η αρχή πολύ κατηφορική, παπούτσια ακατάλληλα, αλλά κρατήσαμε δυνατό ρυθμό και με δύο στάσεις σε 4 ώρες βγαίναμε με πόνους στα γόνατα Μας είχαν φοβήσει για την δυσκολία και για τη ζέστη, αλλά με αυτό το ρυθμό δεν μας πρόλαβε ο ήλιος στο τελευταίο κομμάτι που βαράει κατακόρυφα.
Μαγευτικό μπάνιο στην Αγία Ρουμέλη, άραγμα στις ξαπλώστρες, και καραβάκι για Σούγια
όπου κακώς μας ενημέρωσαν οτι θα είναι πιο γρήγορη η επιστροφή Χανιά. Το ΚΤΕΛ πήγε μέσω ΟΜΑΛΟΥ και μετά απο 3 ώρες φτάσαμε Χανιά.
Αργοπορημένο ξύπνημα το πρωί, κατά τις 10 τελειώνουμε το πρωινό και το αμάξι αποφασίζει ότι πρέπει να μείνει απο μπαταρία, οπότε το ελαφονήσι ήρθε λίγο αργότερα στο πρόγραμμα. Άψογη εξυπηρέτηση απ την εταιρία, καινούργια μπαταρία και μεσημεράκι φτάνουμε στην παραλία. Όντως καταπληκτική, δεν θέλω όμως να φανταστώ πως είναι τον Αύγουστο, ακόμα και τώρα ήταν γεμάτη! Περπατήσαμε προς το νησάκι, πραγματικά πανέμορφη φύση με το ροζ χρώμα της άμμου και επιστροφή ξεθεωμένοι στη βάση.
Η επόμενη μέρα είχε χαλαρό πρόγραμμα, το αμόρε θα βολτάριζε κι εγώ είχα βρεί μέσω γνωστο γνωστού καταδυτική σχολή για να κάνω μια βουτιά. Ο τύπος επαγγελματίας, εξοπλισμός άψογος, πολύ ωραία ατμόσφαιρα, και φοβερές τοποθεσίες, σε κάτι σπηλιές κοντά στα χανιά
http://www.divingchania.com/pages.aspx?id=4&lang=en
ο mjacob μπορεί να αισθάνεται περήφανος, ήμουν ο πιο newbας και σε 2 τελείωσε ο αέρας πολύ νωρίτερα απο μένα, με κράτησε ο dive master μαζί με άλλους 2 για έξτρα χρόνο
Τελευταία μέρα, αναχώρηση για Ηράκλειο, πτήση για Λευκάδα και η συνέχεια στα γνωστά στέκια γι αυτούς που ξέρουν-μπορουν
bottom line, #menoume_Ellada, Κρήτη είναι ΤΟP προορισμός και oι διακοπές το Σεπτέμβρη ΓΑΜΟΥΝ