- 17 Σεπ 2014, 03:36
#11517
Είχε έρθει η ώρα να αφήσω το πετάλι στην άκρη και να ανοίξω το γκάζι..Αυτό με τη ντίζα, προέκταση στο τιμόνι!
Ήταν 1996 όταν με την υπογραφή (και το ανάλογο κήρυγμα) του πατέρα θα έδινα εξετάσεις για δίπλωμα!
50cc ήταν το όριο μου και αμέσως βρήκα το πρώτο μου μηχανάκι! Εύκολη και γρήγορη αγορά, από φίλο και γείτονα
που ήθελε να ανέβει επίπεδο (Vespa) και ήθελε γρήγορα να δώσει το μικρό....50.000 δρχ. και έγινε δικό μου!
Yamaha Chappy 50cc με
συμπλέκτη και 4 ταχύτητες (μύλο)
Το κράτησα μέχρι το 2003 και έγραψε μαζί μου 17.000 χιλ. ( αρκετά ως εργαλείο δουλείας - delivery ).
Πρώτη σούζα ( κατά λάθος ) και τελευταία.
Πρώτη βόλτα με γκόμενα!!
Πρώτη βροχή!
Πρώτη πτώση, ευτυχώς χωρίς άσχημες επιπτώσεις για εμένα και το δίτροχο!
Πρώτη κόντρα με 2 (ναι 2 ,έτυχε να έχουν το ίδιο φίλοι κολλητοί ) Suzuki RV 50 και νικητή εμένα!! 3 δίχρονα της τότε εποχής σε κόντρα, ακόμα θυμάμαι το σύννεφο καπνού πίσω μας σαν πιάναμε τις τελικές των 61-62 χιλ/ώρα...
Πρώτη εμπειρία λοιπόν και αξέχαστη...ακόμα θυμάμαι στις αρχές που ήθελα να οδηγώ όσο περισσότερο μπορούσα, όσο πιο μακριά, να μη σταματώ να οδηγώ παρά μόνο για βενζίνη( και λάδι ). Τελικά τους πρώτους 5-6 μήνες σταματούσα αρκετά πιο συχνά από όσο επέβαλλαν τα κυβικά και ο χαρακτήρας του chappy μου για καύσιμο, διότι ο φίλος είχε βάλει μεγαλύτερο ζιγκλέρ ( νομίζω έτσι λέγεται, αυτό που ελέγχει τη ροή κάπως ) και μου το είπε μία μέρα που με πέτυχε στο βενζινάδικο. Επόμενη κίνηση, αμέσως στο μάστορα για αλλαγή. Η αλήθεια ήταν πως κέρδισα αρκετή αυτονομία αλλά είχα χάσει σε τελική ( λες και μ' ένοιαζε) !
Βλάβες: Πρέπει να έκοψε ντίζα γκαζιού 15 φορές
...και έμενα με το συρματόσχοινο στο χέρι να ψαρεύω ( κίνηση σαν να ψαρεύεις με πετονιά ). Ντίζα συμπλέκτη 'κανα 2-3 φορές, οπότε μπηχτές
. Κάηκε το λαμπάκι για το λάδι (δίχρονου), ξέχασα να το ελέγξω και κόλλησαν όλα
.
Τα φώτα-φλας καιγόταν με αρκετά μεγάλη συχνότητα. Στα τελευταία του όταν έβρεχε έπαιρνε νερό το μπουζί και μπούκωνε. Μέχρι να στεγνώσει είχα βλαστημήσει ό,τι ιερό και όσιο. Πλέον είχε φτάσει η ώρα να το αποχαιρετήσω, να περάσω στην επόμενη κατηγορία και εγώ ( παπί ). Δεν κατάφερα να το πουλήσω-χαρίσω, οπότε στεκόταν κάτω από το σπίτι μου μέχρι να το χάσω από το οπτικό μου πεδίο, καθώς όποιον τον ενοχλούσε να παρκάρει, ξεπαρκάρει, τη σκουπιδιάρα, το Δήμο με τα έργα του, το μετακινούσε και παραπέρα.
Νομίζω τελικά πως πρέπει να το πήρε ένας σιδεράς γείτονας για ανταλλακτικά, αυτός είχε το αυτόματο, αλλά λογικά πολλά πράγματα θα του ταίριαζαν.
Υ.Γ. Μία από τις χιλιάδες αξέχαστες στιγμές μαζί του :
Ήταν καλοκαίρι, πολύ συχνά πήγαινα στο χωριό του κολλητού στη Ναύπακτο και περνούσα Ρίο - Αντίρριο με το Ferry, καθώς τη γέφυρα δεν πρόλαβε το chappy μου να τη περπατήσει! Φτάνω στο Ρίο και περιμένω να μπω τελευταίος όπως αρμόζει στα δίκυκλα. Μετά από λίγο καταφθάνουν 15 περίπου μηχανόβιοι ( κανονικοί... με τις μεγάλες ) .Οι περισσότεροι ταξίδευαν μόνοι, χωρίς δεύτερο άτομο, με βαλίτσες φορτωμένοι, από Αθήνα για οδοιπορικό κάπου Ορεινή Πίνδο, νομίζω. Ήμουν και εγώ, όμως, φορτωμένος...με σάκο στη σχάρα και στη πλάτη
. Μπαίνουμε μέσα και έρχεται η ώρα να πληρώσουμε! Οι μηχανόβιοι άρχισαν να πειράζουν τον εισπράκτορα με αστεία του στυλ: '' κόψε ένα ομαδικό '', ''κάνε τα στραβά μάτια'', ''ο τελευταίος πληρώνει ( και έψαχναν να βρουν ποιος ήταν ο τελευταίος ) ''. Είχαν πληρώσει μερικοί και ένας του είχε σπάσει τα νεύρα οπότε τον παρατά και έρχεται προς τη μεριά μου. ''2 κατοστάρικα'' μου λέει, και αυθόρμητα του λέω εγώ : ''2 κατοστάρικα οι μηχανές, τα θηρία, 2 κατοστάρικα και εγώ? αδικία φίλε....μεγάλη αδικία !!'' Έβαλαν τα γέλια όλοι τους και του φώναζαν να με αφήσει ήσυχο και να μη πληρώσω και τελικά εγώ και 3-4 ''μηχανόβιοι'' ακόμα δε πληρώσαμε το αντίτιμο! ( ήταν βέβαια οι χρυσές εποχές ακόμα για τα Ferry ...θυμάμαι μερικές φορές μέχρι το 2004 που με το chappy δεν πλήρωσα εισιτήριο ) Βγάλαμε φωτογραφίες με τα θηρία και το chappy μου, μα ακόμα περιμένω στο mail να μου τις στείλουν....δεν πειράζει...όποτε περνούσα με το Ferry και το μηχανάκι μου τους θυμόμουν και γελούσα!