Περίεργα του κόσμου τούτου

Για θέματα γενικού ενδιαφέροντος, εκτός μηχανοκίνητων...
 Reply
Άβαταρ μέλους

Re: Περίεργα του κόσμου τούτου

By mirage
- 23 Φεβ 2017, 14:39 #367928 RTG ειναι. Το αρθρο, και γενικα αυτη η σελιδα, εχει ανακριβειες αλλα εχει παντα διαφορα ενδιαφέροντα θεματα

< >
Άβαταρ μέλους

Re: Περίεργα του κόσμου τούτου

By markvag
- 23 Φεβ 2017, 15:48 #367946 Ωραίο ποστ! :metalo:

Δεν ήξερα αυτή την ιστορία..
Άβαταρ μέλους

Re: Περίεργα του κόσμου τούτου

By markvag
- 26 Φεβ 2017, 00:38 #368874 Κάποιοι άνθρωποι είναι διαφορετικοί από τους υπόλοιπους. Συνήθως δεν το θέλουν, αλλά δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς. Η ιστορία αυτή είναι λυπητερή. Αφορά έναν άνθρωπο παντελώς άγνωστο στη χώρα μας, πολύ γνωστό όμως στην άλλη άκρη του κόσμου. Έναν άνθρωπο, την ύπαρξη του οποίου αγνοούσα παντελώς, μέχρι πριν από λίγες μέρες και για τον οποίο έμαθα μετά από προτροπή συνφορουμίτη σε αυτό το topic. Μιλάω φυσικά για τον ή τον Πάτρικ Λευκάδιο Χερν, όπως είναι ολόκληρο το όνομά του. Ή φυσικά Γιάκομο Κοϊζούμι, όπως ονομάστηκε στη χώρα που επέλεξε να μείνει, την Ιαπωνία. Την χώρα που επηρρέασε ο ίδιος με το έργο του.

Ο άνθρωπος αυτός γεννήθηκε στα 1850 στη Λευκάδα. Η Λευκάδα τότε ανήκε στην υπό Αγγλική κυριαρχία Επτάνησο πολιτεία και ο πατέρας του Λευκάδιου ήταν λοιπόν ο χειρούργος Ταγματάρχης Charles Bush Hearn από την Ιρλανδία και η μητέρα του ήταν η Ρόζα Κασσιμάτη, κόρη του Αντωνίου, με καταγωγή από τα Κύθηρα. Ο πρώτος γιος του ζευγαριού, ο Γεώργιος, πέθανε σε ηλικία περίπου ενός έτος, όταν ο Λευκάδιος ήταν 2 μηνών. Η οικογένεια του ταγματάρχα δεν ενέκρινε τον γάμο με την αμόρφωτη και φτωχή Ελληνοπούλα, θεωρώντας πως θα βλάψει την καριέρα του. Έτσι, αυτός δεν τους το είπε. Λίγο μετά όμως τη γέννηση του Λευκάδιου, ο ταγματάρχης μετατίθεται στην Καραϊβική και αφήνει πίσω του, στη Λευκάδα (σε σπίτι που ακόμα σώζεται) τη γυναίκα και τον γιο του. Στα 1852 κανονίζει να στείλει τη γυναίκα του και το παιδί του στο Δουβλίνο, όπου βρίσκουν μία πολύ ψυχρή οικογένεια, που δυσκολεύεται ν' αποδεχτεί τόσο την καθολική μητέρα, όσο και τον γιο. Η μόνη που τους φέρεται καλύτερα είναι η θεία του πατέρα του Λευκάδιου, που είναι η ίδια καθολική, ωστόσο αυτό δεν ευκολύνει ιδιαίτερα τη ζωή για την μητέρα του Λευκάδιου. Της λείπει η πατρίδα της, δεν μιλάει τη γλώσσα και μαραζώνει...

Ένα χρόνο αργότερα ο πατέρας επιστρέφει στο Δουβλίνο, αλλά το ζευγάρι δεν τα πάει καλά πλέον. Όταν μετατίθεται στην Κριμαία, αφήνει στο Δουβλίνο, μία έγκυο γυναίκα. Επιστρέφει τραυματισμένος για να βρει τον γιο του υπό την κηδεμονία της θείας του και τη γυναίκα του στα Κύθηρα όπου έχει γεννήσει τον τρίτο γιο τους, τον Daniel James Hearn. Και τι έκανε; Κατάφερε ν' ακυρωθεί ο γάμος του με τη Ρόζα για μία λεπτομέρεια. :help: Και το ακόμα χειρότερο είναι πως αυτή αμέσως παντρεύτηκε έναν Ελληνο-Ιταλό (που κάποια στιγμή διορίστηκε διοικητής των Αντικυθήρων), με τον οποίο έκανε εν τέλει 4 παιδιά. Προϋπόθεση από τον δεύτερο σύζυγο ήταν η Ρόζα ν' αποκυρήξει την κηδεμονία των παιδιών της και έτσι έστειλε τον μικρό της γιο στο Δουβλίνο... Δεν μπορώ να φανταστώ την ψυχολογία μικρών παιδιών να έχουν εγκαταληφθεί από την μητέρα τους και ουσιαστικά και τον πατέρα τους σε μία ξένη χώρα... :help: Η Ρόζα πέθανε σε ψυχιατρικό ίδρυμα στα 1882... Ο Charles πήρε μετάθεση για την Ινδία, παντρεύτηκε την παιδική του αγάπη και πέθανε στα 1866 στο Σουέζ από ελονοσία...

Η θεία λοιπόν προσπάθησε αρχικά να μορφώσει τα δύο παιδιά στέλνοντάς τα σε καθολικό σχολείο. Αυτό ήταν ένα μέρος που δημιούργησε βαθιά αντιθρησκευτικά αισθήματα στον Λευκάδιο (για τον αδερφό του χάνονται τα ίχνη κάπου εδώ). Αργότερα είχε κάποιον ιδιαίτερο δάσκαλο και μετά τα ξανάστειλε σε σχολείο... Αλλά και πάλι, η θεία σταδιακά επέστρεψε στην Αγγλικανική εκκλησία και έχασε το ενδιαφέρον της για τα παιδιά. Ωστόσο, ο Λευκάδιος πήγε σε πανεπιστήμιο για ένα διάστημα (όπου και διέπρεψε στα μαθήματα, κυρίως στην Αγγλική γλώσσα), αλλά και πάλι η ατυχία ήταν μπροστά του. Αρχικά, είχε ένα ατύχημα στο αριστερό μάτι του, το οποίο τραυμάτισε, η πληγή μολύνθηκε και εν τέλει τυφλώθηκε. Το δεξί του μάτι είχε μεγάλη μυωπία με αποτέλεσμα να κυκλοφορεί μονίμως με ένα μικρό τηλεσκόπιο όταν ήθελε να δει κάτι μακριά, μιας και θεωρούσε πως τα γυαλιά θα το αδυνάτιζαν ακόμα περισσότερο το μοναδικό του μάτι... Και φυσικά σε φωτογραφίες να κρύβει το αριστερό του μάτι, για το οποίο ντρεπόταν... Επιπλέον, η θεία του χρεοκόπησε και λεφτά για δίδακτρα δεν υπήρχαν. Στάλθηκε στο διαβόητο East End του Λονδίνου, όπου και ουσιαστικά τριγυρνούσε χωρίς κανέναν έλεγχο ή σκοπό. Το μόνο που ήταν σταθερό σε όλη τη ζωή του ήταν η αγάπη για τα βιβλία και τις βιβλιοθήκες.

Η θεία του όμως, βαρέθηκε να ξοδεύει λεφτά γι' αυτόν... Του αγόρασε ένα εισητήριο μονής κατεύθυνσης για την Αμερική με οδηγίες να βρει κάτι συγγενείς στο Σινσινάτι... όπως και έκανε, για να μάθει ότι δεν είχαν τίποτε να του προσφέρουν παρά 5 δολάρια... και να τον πετάξουν στο δρόμο :vava: ... Έμενε όπου έβρισκε, ακόμα και σε στάβλους, έκανε ότι δουλειές του ποδαριού έβρισκε για να επιβιώσει, ώσπου γνώρισε έναν τυπογράφο, ο οποίος του έδινε βιβλία να διαβάσει (παράλληλα με τα βιβλία που έβρισκε στην τοπική βιβλιοθήκη) και ο οποίος εκτίμησε τις ικανότητές του και του έβρισκε δουλειές. Κάπου εκεί, στα 1872 έπιασε δουλειά στην εφημερίδα Cincinnati Enquirer και σύντομα απέκτησε τεράστια φήμη (και ένα πολύ καλό εισόδημα) ως δημοσιογράφος για τη δουλειά του γενικότερα και τις ανατριχιαστικές περιγραφές φόνων ειδικότερα. Άρθρα του ακόμα και 140 χρόνια αργότερα περιλαμβάνονται σε σχετικές ανασκοπήσεις... Κάπου εκεί πέθανε και η θεία του και έλαβε ένα γράμμα από τον εκτελεστή της διαθήκης της πως του έχει αφήσει κάτι, αλλά όσο το είδατε εσείς αυτό το κάτι, άλλο τόσο το είδε και αυτός...

Στα 1874 παντρεύεται (κατά παράβαση των σχετικών νόμων) μία μαύρη γυναίκα. Ο γάμος του θα διαλυθεί 3 χρόνια μετά... Αλλάζει εφημερίδα, εκδίδει δικό του περιοδικό, αλλά στα 1877 φεύγει από το Σινσιννάτι για τη Νέα Ορλεάνη, όπου έμελλε να μείνει 1 δεκαετία. Και εδώ εργάζεται ως δημοσιογράφος, δημοσιεύοντας άρθρα για τα πάντα (από λογοτεχνία μέχρι πολιτική, εγκλήματα, λαογραφία, κτλ), αλλά και εισάγοντας μία σημαντική καινοτομία για την εφημερίδα που εργάζεται: Ξυλογραφίες. Μέσα σε 6 μήνες ο ίδιος χάραξε περίπου 200, κυρίως σχετικές με την καθημερινότητα των ανθρώπων στη Νέα Ορλεάνη, που όταν δημοσιεύτηκαν εκτίναξαν την κυκλοφορία της εφημερίδας του. Συνέχισε φυσικά να γράφει βιβλία. Όταν αισθάνθηκε ότι έκλεισε ο κύκλος του στη Νέα Ορλεάνη μετακόμισε στις Γαλλικές Δυτικές Ινδίες και 2 χρόνια μετά βρέθηκε για μία δημοσιογραφική αποστολή στην Ιαπωνία, χώρα από την οποία δεν έμελλε να φύγει.

Ο Λευκάδιος ερωτεύτηκε την Ιαπωνία. Δούλεψε ως δημοσιογράφος και ως καθηγητής Αγγλικών σε διάφορα πανεπιστήμια και έμεινε σε διάφορες πόλεις. Παντρεύτηκε μία Γιαπωνέζα, κόρη Σαμουράι, με την οποία έμεινε ως το τέλος της, σύντομης, αλλά γεμάτης, ζωής του και με την οποία απέκτησε 4 παιδιά. Έγραψε αρκετά βιβλία προσπαθώντας να καταλάβει ο ίδιος αυτήν την τόσο φανταστική χώρα, αλλά και να την εξηγήσει στους δυτικούς. Βιβλία που ακόμα και σήμερα διαβάζονται στην Ιαπωνία και θεωρούνται ως σημαντικά έργα της Ιαπωνικής λογοτεχνίας. Ποτέ δεν του άρεσε ο ραγδαίος εκμοντερνισμός της Ιαπωνίας, αν και παραδέχονταν πως ήταν απαραίτητος. Πολιτογραφήθηκε Ιάπωνας πολιτης στα 1896 και πέθανε σε ηλικία μόλις 54 ετών, στα 1904.

Σήμερα η Ιαπωνία τον τιμάει και τον θεωρεί ως μία σημαντική μορφή της λογοτεχνίας της. Ωστόσο, τότε τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Αν σήμερα είναι δύσκολο για κάποιον μη Ιάπωνα να ενσωματωθεί στην κοινωνία της χώρας, σκεφτείτε πόσο δύσκολο ήταν τότε. Επιπλέον η χώρα μέχρι τα 1860 περίπου ήταν παντελώς αποκομένη από την υπόλοιπο κόσμο. Ο Λευκάδιος σε του που ανακαλύφθηκε στα 1998 παραπονιέται πως οι Ιάπωνες αγνοούν επιδεικτικά το έργο του (παρόλο που οι Ευρωπαίοι το βλέπουν ιδιαίτερα θετικά), ενώ διώκεται με κάθε ευκαιρία. Αναφέρει την υπό εξευτελιστικούς όρους απόλυσή του από το Αυτοκρατορικό πανεπιστήμιο του Τόκυο, όπως επίσης και το ότι ακόμα και οι δυτικοί στην Ιαπωνία τον έχουν απομονώσει, κάτι που ο εγγονός του πιστεύει πως οφείλονταν στις θρησκευτικές του απόψεις. Αν και θεωρητικά χριστιανός, στην ουσία ήταν ένας άνθρωπος της λογική και ασκούσε δριμύα κριτική στην εκκλησία και στη διαφθορά της.

Και ναι, ακόμα και σήμερα υπάρχουν οι απόγονοί του στην Ιαπωνία. του να φροντίζει τον τάφο της Ρόζας Κασσιμάτη στα Κύθηρα. Υπάρχει και στο facebook με τ' όνομά του. Ένας άνθρωπος που γνώρισε κατά βάση το άσχημο πρόσωπο της ζωής, ένας άνθρωπος που τον εγκατέλειψαν όλοι ως παιδί και που έπρεπε να φτάσει στην άλλη άκρη του κόσμου για να βρει μία καλή οικογένεια... Στεναχωρήθηκα πολύ διαβάζοντας για τη δύσκολη και όχι ιδιαίτερα ευτυχισμένη ζωή του Λευκάδιου Χερν (ή καλύτερα Γιάκομο Κοϊζούμι). Και αν αυτός ο άνθρωπος με τόσες δυσκολίες στη ζωή του κατάφερε ν' αφήσει ένα σημαντικό έργο, σκεφτείτε τι θα είχε κάνει αν είχε την αγάπη και την καθοδήγηση μιας στοργικής οικογένειας...
Άβαταρ μέλους

Re: Περίεργα του κόσμου τούτου

By dimviii
- 26 Φεβ 2017, 01:43 #368881 ευγε Μαρκο!
Άβαταρ μέλους

Re: Περίεργα του κόσμου τούτου

By rx8_drifter
- 26 Φεβ 2017, 02:22 #368888 Λόγω εντοπιότητας τυχαίνει και την ήξερα (αν και προφανώς όχι με τόσες λεπτομέριες) την ιστορία του Χερν, απορώ πού στο διάολο τον έμαθες :s_howdy

Θυμάμαι το σχολείο μου είχε αδελφοποιηθεί με ένα σχολείο στην Ιαπωνία, εξ ου και η αφορμή να μάθω λίγα για την ιστορία του. Μας είχαν κανει τρελά δώρα σε εκπεδευτικό υλικο τοτε οι γιαπωνέζοι :lol:
 Reply
Επιστροφή στο Α-μηχανίες