Για θέματα γενικού ενδιαφέροντος, εκτός μηχανοκίνητων...
Άβαταρ μέλους
By blackpug106
#347538 Κτηνιατρος, απο επιλογη και απασχολουμε αποκλειστικα με τα κοριτσια μου (αγελαδες).
Άβαταρ μέλους
By gianik
#347574
blackpug106 έγραψε:Κτηνιατρος, απο επιλογη και απασχολουμε αποκλειστικα με τα κοριτσια μου (αγελαδες).




περιοχή?
Άβαταρ μέλους
By blackpug106
#347598
gianik έγραψε:
blackpug106 έγραψε:Κτηνιατρος, απο επιλογη και απασχολουμε αποκλειστικα με τα κοριτσια μου (αγελαδες).




περιοχή?


εδρα Νυφη του Βορρα αλλα γυρναω παντου, απο Σερρες ως Λαρισα

Οπου φτανει το Punto :metalo:
Άβαταρ μέλους
By glf
#347954
blackpug106 έγραψε:
εδρα Νυφη του Βορρα αλλα γυρναω παντου, απο Σερρες ως Λαρισα

Οπου φτανει το Punto :metalo:


Υο men :) Θυμηθηκα που μου τα 'λεγες
Άβαταρ μέλους
By REALZEUS
#348255
blackpug106 έγραψε:
gianik έγραψε:
blackpug106 έγραψε:Κτηνιατρος, απο επιλογη και απασχολουμε αποκλειστικα με τα κοριτσια μου (αγελαδες).




περιοχή?


εδρα Νυφη του Βορρα αλλα γυρναω παντου, απο Σερρες ως Λαρισα

Οπου φτανει το Punto :metalo:


Sorry που γίνομαι σπαστικός συνονόματε, αλλά για να μην μας την πούνε οι Χαμουτζήδες, το ορθόν είναι Νύμφη (νεράιδα), όχι νύφη. :iconcool:
Άβαταρ μέλους
By elvet
#348276
REALZEUS έγραψε:
blackpug106 έγραψε:
gianik έγραψε:
blackpug106 έγραψε:Κτηνιατρος, απο επιλογη και απασχολουμε αποκλειστικα με τα κοριτσια μου (αγελαδες).




περιοχή?


εδρα Νυφη του Βορρα αλλα γυρναω παντου, απο Σερρες ως Λαρισα

Οπου φτανει το Punto :metalo:


Sorry που γίνομαι σπαστικός συνονόματε, αλλά για να μην μας την πούνε οι Χαμουτζήδες, το ορθόν είναι Νύμφη (νεράιδα), όχι νύφη. :iconcool:

Ετσι πως είναι τώρα μάλλον είναι προνύμφη=κάμπια, κάποια στιγμή μπορεί να εξελιχθεί.
Οσο για το punto, φτάνει παντού :thumbsup:
Άβαταρ μέλους
By Thomas_C200K
#350274 Χα! Είδα φώς και μπήκα, συγκινήθηκα και χάρηκα με τις ιστορίες/εξομολογήσεις πολλών συμφορουμιτών.

Καλοκαίρι του 2007, τελειώνω το Λύκειο και είχα δηλώσει Σχολή Εμποροπλοιάρχων, είπα να κάνω παράδοση το επάγγελμα του πατέρα μου. Οι βάσεις τότε με 5,500 μόρια πέρναγες για πλοίαρχος, με 3500μόρια πέρναγες για μηχανικός. Ο πατέρας μου, με είχε ξορκίσει να μην πάω για μηχανικός γιατί ήταν εκείνος. Οπότε η επιλογή πλοίαρχος. Δίνω πανελλαδικές αλλά για κακή μου τύχη η Μαριέττα Γιαννάκου, έβαλε την βάση του 10. Εγώ είχα βγάλει το εξωφρενικό 6,6** (ούτε που θυμάμαι ακριβώς), να σημειώσω πως ποτέ δεν ήμουν καλός μαθητής από τεμπελιά προς το διάβασμα. Οτιδήποτε εξωσχολικό το διάβαζα αμέσως, αλλά για το σχολείο ποτέ. Βαριόμουν να δώσω πανελλήνιες το επόμενο έτος και σκέφτηκα, αμαρτιά τα χρήματα στα φροντιστήρια. Οπότε γράφομαι σε ιδιωτικό ΙΕΚ για να κάνω την τρέλλα μου επάγγελμα. Ψυκτικός λοιπόν, τα κλιματιστικά δεν γνωρίζω γιατί αλλά με συναρπάζανε, περνάνε όμως τα δυο χρόνια και έρχεται η αποφοίτηση. Το επόμενο φυσικό βήμα ήταν ο ΕΣ, αλλά όντας 20 χρονών τρόμαζα στην ιδεά, οπότε λέω να διευρύνω λίγο τους ορίζοντες μου. Συγγενικό επάγγελμα του ψυκτικού? Ηλεκτρολόγος με το σκεπτικό ότι οι βλάβες είναι συνήθως ηλεκτρολογικής φύσεως, οπότε χαμένος δεν είμαι. Έλλείψεις σε τεχνικούς έχουμε, δουλειές υπάρχουν όπως και χρήμα, όλα αυτά παραμονές μνημονίων και κρίσης στην Ελλάδα. Πάω στην Σιβιτανίδειο στην Καλλιθέα και πάω να πάρω πληροφορίες, τότε συζητάω με τον τότε υποδιευθυντή και με βλέπει προσγειωμένο και μόλις του παρέθεσα τα επιχειρήματα μου, μου λέει μας κάνεις και έχεις μέλλον μπροστά σου, τότε ξεκινάς την σεζόν.
Περνάνε τα δύο χρονάκια αέρας, όντας από τους καλούς στην τάξη τελειώνω. Είμαστε στο καλοκαίρι του 2011 με την κρίση στις αρχές της, αλλά λεφτά υπήρχαν γενικά στον χώρο.
Τελευταίο καλοκαίρι ανεμελειάς, παραμονές στρατιωτικου, είμαστε στο χωριό οικογενειακά για καλοκαίρι και πηγαίνω με τον πατέρα μου να βάλουμε βενζίνη στο αμάξι. Τότε ο πρατηριούχος μου λέει: Θωμά είσαι ένα ευγενικό, χαμογελαστό παιδί με μεγάλη αγάπη στα οχήματα, τι θα έλεγες να πάρεις το βενζινάδικο να το δουλέψεις εσύ? Έχω την επιχείσηση την μεγάλη στο Αγρίνιο, οπότε στο δίνω όπως το βλέπεις γεμάτο και το ενοίκιο το κανονίζουμε, γτ δεν μπορώ να κάνω 100χλμ την ημέρα από το σπίτι στην δουλειά και πίσω. Ψήθηκα άσχημα, άρεσε και τον πατέρα μου και είχα την στήριξη. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι 3 μέρες μετά παρουσιαζόμουν, οπότε δώσαμε ραντεβού για μετά από 9 μήνες. Όλα καλά τέλη Αυγούστου παρουσιάζομαι στο τιμημένο ΚΕΤΘ (θα θυμόσαστε τα ηρωικά πόστ από την θητεία μου στο παλαιό φόρουμ και ταυτόχρονα την γκρίνια του Κιούση που έπηζε :svivhaha: , αν δεν απατώμαι χωριζόμασταν για μια σειρά, τέλος οφ τοπικ). Η θητεία περνάει νεράκι και με πολύ χαβαλέ και τύχη και φτάνουμε στην άνοιξη του 2011, όπου γαμιέται (συγγνώμη για την λέξη) ο Δίας. Παραμονές Πάσχα του 2012 επιστρέφει ο πατέρας μου από ταξίδι και ανυπομονούσα να πάρω το γκρουπάκι Πάσχα για να κατέβω από την ακριτική Ορεστιάδα, άρτι αφιχθείς από Βραζιλία παίρνω τηλέφωνο για το καλως όρισες, όλα ωραία και καλά και κλείνω λέγοντας στο τηλ, Μεγάλη Πέμπτη είμαι εκεί να γιορτάσουμε το Πάσχα και μετά από έναν μήνα απολύομαι. Τελικά το ξημέρωμα με βρήκε να με ξυπνάει ο ΑΥΔΜ και να με διώχνει κακήν κακός με άδεια,ανυποψίαστος χωρίς να γνωρίζω τίποτα αλλά με μια περίεργη αίσθηση από το προηγούμενο βράδυ φτάνω Αγρίνιο όπου και μαθαίνω τα άσχημα. Με τα πολλά η μια βδομάδα άδεια με το γκρουπάκι έγιναν απόλυση από τον ΕΣ και από 9μηνος 8μηνος αυτόματα. Ταυτόχρονα ξεκινάω άμεσα για εύρεση εργασίας αλλά τίποτα. Στο Αγρίνιο οι δουλειές είχαν κάτσει, να ψάχνω και Αθήνα αλλά τα πράγματα να είναι δυσοίωνα για κάποιον νέο στο επάγγελμα, οικοδομές δεν υπήρχαν οπότε μερεμέτια για τους μαστόρους που σιγά μην παίρνανε έναν άγνωστο. Φτάνουμε στην ημέρα της απόλυσης και με το απολυτήριο του στρατού στο σακ βουαγιάζ και στο λεωφορείο από Θεσ/νίκη για Αγρίνιο, χτυπάει το κινητό και βλέπω ότι ήταν ένας συμμαθητής και πολύ καλός φίλος.
Με ρωτάει: Ενδιαφέρεσαι για δουλειά στην Ελβετία? Του λέω ναι, να χάσω κάτι δεν έχω. Μου λέει πάρε τηλέφωνο στον διευθυντή της σχολής για να σου πεί και κλείνουμε. Φτάνω σπίτι σκεπτικός και λέω μπά |λογοκρισία| του Γιάννη θα είναι. Με έτρωγε δυο μέρες και λέω ή θα πάω στο 1 ή θα παραμείνω στο 0 κολλημένος. Παίρνω ρωτάω και μου λέει ο διευθυντής κατέβα Αθήνα μεθαύριο έχουμε συνάντηση για να μάθετε περί τίνος πρόκειται. Όπως είμαι ΚΤΕΛ για Αθήνα και από εκεί Σιβιτάνα College. Έχουμε μαζευτεί όλοι οι απόφοιτοι (από 18ριδες μέχρι 50ριδες είμασταν). Εκεί ήταν ο αρχηγός της ελληνικής αποστολής στο CERN. Μας εξηγεί περί τίνος πρόκειται και μας ζητάει να συμπληρώσουμε την αίτηση με το τι έχουμε κάνει και στοιχεία επικοινωνίας. Εκεί τρώω την πρώτη φόλα καθότι πρακτικά εμπειρία δεν είχα κάπου, οπότε έδωσα την αίτηση λίγο ξενερωμένος (να σημειώσω ότι σημείωσα και του φίλου μου του Γιάννη που ήταν στην Κόνιτσα και εκείνος για την υποχρέωση προς το κράτος) αλλά ταυτόχρονα ήρεμος ότι αυτό ήταν και ότι προσπάθησα. Αμ δε! Λίγες μέρες μετά χτυπάει το τηλέφωνο να ξανακατέβω Αθήνα αλλά να πάω στο ΕΜΠ. Μένω έκπληκτος και ταυτόχρονα αγχώνομαι. Κατηφορίζω Αθήνα ξανά, συναντώ παλιούς φίλους και τον Γιάννη που είχαμε μιλήσει από το τηλέφωνο. Μπαίνουμε στο κτήριο του Φυσικού στο ΕΜΠ. Ρωτάω τον διευθυντή τι γίνεται και μου λέει έγινε το πρώτο ξεκαθάρισμα και από περίπου 60-70 άτομα στην αρχή μείνατε 18 και μέσα σε αυτούς και εγώ. Με καλούν μέσα για συνέντευξη, απαντάω σε ότι με ρωτάνε και μετά μου λένε θα σε ειδοποίησουμε. Παίρνω το λεωφορείο της επιστροφής για Αγρίνιο, πλέον φανερά αγχωμένος με το τί μελλει γενέσθαι. Περνάει περίπου κανένα 2μηνο χτυπάει τηλέφωνο. Μου λένε είσαι στους επιλαχόντες κατεβαίνεις Αθήνα. Κατηφορίζω αυθημερόν όπως και τις προηγούμενες φορές με το ΚΤΕΛ, όπως μας έχουν μαζέψει όλη την αποστολή μας λένε τα διαδικαστικά και ότι τώρα έχουμε το δυσκολότερο κομμάτι που είναι γραφειοκρατικό οπότε θα πρέπει να κάνουμε υπομονή κάποιο διάστημα και δώσαμε τα πρώτα χαρτιά που μας είχαν ζητηθεί. Η τότε ημερομηνία που μας έδιναν να φύγουμε για Γενεύη ήταν Νοέμβριος με Δεκέμβριος του 2012. Γυρνάω πίσω Αγρίνιο, μεσολαβεί μετακόμιση από Αγρίνιο για χωριό γτ λεφτά δεν υπήρχαν και απο το να δίνουμε ενοίκιο καλύτερα το ποσό του ενοικίου να μένει σε εμάς. Περιμέναμε να βγεί η σύνταξη χηρείας και ο αδερφός μου και εγώ άνεργοι. Μεγάλη φόλα και ήττα, να τρώς από τα λιγοστά € που υπήρχαν. Μπαίνουμε στο φθινόπωρο του '12 τα μόνα που μεσολάβησαν ήταν μια ραδιοφωνική συνέντευξη στον ΣΚΑΙ και ένα εξώφυλλο για το ένθετο της Καθημερινής σαν λανσάρισμα για την σχολή κυρίως (για να προσελκύσει μαθητές/σπουδαστές και εν μέρη πολιτική πίεση γιατι το υπουργείο θέλει να κλείσει τις σχολές, απλά επειδή με χαρακτηρίζουν σα κοινωνικό άτομο δέχτηκα να κάνω το κομμάτι μου και το δικό τους :lol: , πάλι είχε γίνει θέμα στο παλιό φόρουμ :lol: ). Μετά την δημοσιότητα ξαναπέφτω σε χειμερία νάρκη, κανένα νέο για το CERN, ώσπου μπάινουμε στα μέσα με τέλη Νοέμβρη.
Πέφτει τηλέφωνο και είπαν στον καθέναν μας άκυρο, το πρότζεκτ ακυρώνεται. Εκείνη την στιγμή ξενερώνω γτ ναι μεν έψαχνα τότε για κάτι προσωρινό για να περνάει η ώρα μου, μιας και υπήρχε η προοπτική του CERN αλλά και λεφτά δεν υπήρχαν στην κυριολεξία. Άσχημο πράγμα να σε παίρνουν τηλέφωνο να πάς για καφέ έστω στο καφενείο του χωριού και να μην θέλεις να σπαταλήσεις 1€ για τον ελληνικό καφέ. Μπαίνουμε στον Δεκέμβριο είχε μπεί ο αδερφός μου στην ΠΑ και βγάζω κάτι μεροκάματα στις ελιές, για καλή μου τύχη σκάει κεραυνός έξω από το σπίτι και συγκεκριμμένα στην κολώνα της ΔΕΗ, σαν αποτέλεσμα είχε να σκάσουν οι ηλεκτρικοί πίνακες από 3 σπίτια. Το δικό μας επειδή είναι καινούργιο είχαμε βάλει αντικεραυντικά και σωθήκαμε. Οπότε βγήκε μεροκάματο σε συνεργασία με τον ξάδερφο μου. Φτιάξαμε πίνακες επιτόπου και ήρθε και η ΔΕΗ για αντικατάσταση ρολογιών. Την άλλη μέρα ορκιζόταν ο αδερφός μου και του είχαμε πεί ότι δεν θα πάμε λόγω έλλειψης ρευστών. Τελικά ο κεραυνός φούλαρε το αμάξι και πλήρωσε και τα διόδια :lol: 80€ είχα πάρει. Είχε γίνει το χωρίο-Τρίπολη με ρεκόρ κατανάλωσης :lol: . Λίγες μέρες μετά έρχεται αναπάντεχο τηλεφώνημα από τον υποδιευθυντή της σχολή μου και είχε πεί. 28-29 Ιανουαριου εισαι Αθήνα τελικά πήρατε το πράσινο φώς φεύγετε Ελβετία. Περνάνε οι γιορτές, έρχεται η μέρα που κατηφορίζουμε Αθήνα με την μητέρα μου. Πάμε στο ΕΜΠ η ομάδα και είχε έρθει το κλιμάκιο από την Ελβετία να μας εξηγήσουν επ'ακριβώς τι είναι να κάνουμε και μας δίνουν ημερομηνία. Η ημερομηνία που θα ξεκινάγαμε ήταν η 1 Μαρτίου 2013, επιτόπου κλείνουμε όλοι μαζί όπως είμασταν τα αεροπορικά για τις 27 Φεβρουαρίου ώστε να έχουμε μια μέρα ελεύθερη για ξενάγηση. Ο τελευταίος μήνας πέρασε σα νεράκι, είχε ξαναλάμψει το πρόσωπο μου μετά από μήνες, μπήκαμε στο αεροπλάνο και φτάσαμε Γενεύη και έκτοτε το ταξίδι ξεκίνησε.
Για την ιστορία επειδή μακρυγόρησα και το έκανα σεντόνι, τότε θα δουλέυαμε για το Long Shuttdown 1 του Large Hadron Collider. Το τούνελ είναι μήκους 27 χλμ και 100 μέτρα κάτω στην γή. Το αρχικό πρότζεκτ είχε χρονοδιάγραμμα 18 μήνες κατ'ελάχιστον. Τελιά τελειώσαμε στον χρόνο ρεκόρ των 16 μηνών. Η ομάδα που είχα την τιμή να εργαστώ λεγόταν Αlpha-Omega team. Την ονομασία την έδωσαν οι Ελβετοί και ήταν κυριολεκτική η ονομασία, γτ είμασταν οι πρώτοι που μπήκαμε στο τούννελ για να ανοίξουμε τον μοριακό επιταχυντή και οι τελευταίοι που θα βγαίναμε από μέσα. Στην ομάδα είμασταν περίπου 250 άτόμα μ εθνικότητες που μου έρχονται πρόχειρα: Ελλάδα-Ρωσία-Πολωνία-Πακιστάν και μετά συνθέσεις από Ιταλία και Γαλλία και από άλλες χώρες που κυρίως ήταν μόνιμοι ή με 5τη συμβόλαια.
Στην ομάδα ήμουν ο ένας εκ των δύο οι οποίοι και πήγαμε by the book ή όπως όριζε το πρωτόκολλο και η εκπαίδευση που λάβαμε (στο οτιδήποτε κάνεις μέσα εκπαιδεύεσαι, από τα απλά που είναι ασφάλεια σε έκτακτη ανάγκη όπως πχ πυρκαγιά, ραδιενέργεια, διαρροή ηλίου, κλπ), οπότε και με ανεβασαν στον ποιοτικό έλεγχο των μαγνητών και έδινα το ΟΚ αν θα πήγαινε μαγνήτης για ολικό ξύλωμα (περίπου 1,5μύριο€ το τεμάχιο), τι θα πήγαινε προς επισκεύη και κλείσιμο. Ήταν και η αγαπημένη μου περίοδος, βέβαια είχα ξεπατωθεί να γράφω χλμ με το ποδήλατο :rant: :rant: στο τούνελ και να περνάω τα υπόγεια σύνορα ποιό συχνά και από τα υπέργεια :lol: ( τα σύνορα σε Ελβετία και Γαλλία στο τούνελ είναι δυο σημαιούλες, τπτ εξωφρενικό). Η ποιό αστεία στιγμή ήταν όταν με φωτογράφισαν με τον Βασιλιά της Ολλανδίας :lol: και με διάφορους αλλους πολιτικούς από διάφορες χώρες στο Celebrity Point (Point 1 ), εν τω μεταξύ πάντα με πετύχαιναν όταν είχα δύσκολη δουλειά και ήμουν ιδρωμένος.
Η επαγγελματική συνέχεια ήταν ποιό ωραία. Μετά το συμβόλαιο στο CERN δεν υπήρχε ούτε σκέψη για ανανέωση, μια και καλή κοινώς. Αλλά ήμουν χαλαρός. Φτάνουμε στον Ιούνιο του 2014 και συγκεκριμμένα την ημέρα που έφευγα με άδεια απολύσεως (στην κυριολεξία, μου είχαν μείνει 5 μέρες όποτε και τις πήρα για να κάνω μια εκδρομή στην Ιταλία και μετά Ελλάδα), μου λένε έλα από την καφετέρια έρχεται ο γενικός διευθυντής ενός γερμανικού οργανισμού. Λέω δεν βαριεσαι θα φύγω ποιο μετα να μην τρωω τον ήλιο. Πήγα και όπως είμασταν μαζεμένοι όλοι ζητάει ο γενικός διευθυντης να μαθει τι εκανε ο καθενας μας. Έρχεται η σειρά μου και δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον και κάνει την μαγική ερώτηση. Πότε τελειώνει το συμβόλαιο σου? Του λέω σε 5 μέρες αλλά φεύγω τώρα γιατι πήρα την τελευταία άδεια. Μου λέει ακυρωσε τα ολα, ανεβαίνεις Γερμανία. Εγώ ανένδοτος (από την προσμονή να πάω σπίτι μ και να δώ μια φίλη βασικά :shifty: ), αρχίζει να μ λεει να ερθω, εγω να λέω όχι. Ώσπου τελικά έπεσε διαπραγμάτευση.
Σου πληρώνω βενζίνες, ξενοδοχεία και ημερήσια αποζημίωση.
Γουρλώνω και λέω (δε γαμείς, ανεργία έχουμε μπροστά ή βρίσκω δουλειά ή γίνομαι αγρότης) και είπα το Ναι.
Τελικά ανέβηκα Γερμανία έδωσα μια συνέντευξη με όλους τους τμηματάρχες παρόντες και τον γενικό διευθυντή, κάτασπρος σα πανί από το άγχος μου και μου απάντησαν εκείνη την στιγμή σε θέλουμε είσαι το άτομο που ψάχνουμε, έχεις εξαιρετικές συστάσεις οπότε απο φθινόπωρο ξεκινάμε τα χαρτιά σου.
Η ειρωνία? Είχε ειπωθεί πάλι ο Νοέμβριος, πέρασαν περίπου 4,5 μήνες χωρίς νέο και τελευταία στιγμή βρέθηκα να τρέχω για να κάνω μεταφράσεις στα έγγραφα μου. Τελικά υπέγραψα 27 Νοεμβρίου και ξεκίνησα δουλεια στις 5 Ιανουαρίου του 2015, με αρχικό συμβόλαιο 2 ετών και τώρα πήρα 5τη παράταση.
Και για να εξαφανίσω όλα τα συννεφάκια. Πλέον είμαι ένας τεχνικός (μοντέρ επιταχυντών σε ελεύθερη μετάφραση) πάνω σε επιταχυντές. Τώρα είμαι στο Μεγαλύτερο Κέντρο Βαρέων Ιόντων που υπάρχει λίγο έξω από το Ντάρμσταντ και περιμένω πως και πως να στήσω από το 0 το FAIR (μπορείτε να το γκουγκλαρετε). Κοινώς με έχει ιντριγκάρει του να στήσω από την αρχή έναν επιταχυντή τον μεγαλύτερο του είδους του. Έστησα τον περασμένο χρόνο το πείραμα Cryring και όλα τα τέστ βγήκαν εξαιρετικά.
Αυτά τα λίγα από μένα και συγγνώμη για την σεντονάρα.


ΥΓ: Στιγμιότυπα από την μίνι γιορτή που κάναμε όταν κλέισαμε τον 1695 μαγνητη στοCERN . Εμένα θα με δείτε πίσω δεξιά από τον μαγνήτη (όσοι με γνωριζετε :lol: ), εν τω μεταξύ αυτον τον μαγνητη σε μένα κληρωθηκε και στην ομαδα που ημουν να τον κλείσουμε. :yahoo: https://www.youtube.com/watch?v=f68EyvJNwMA
Εντιτ: Και περιληπτικά ότι ελαβε χώρα από επίσημο βιντεάκι https://www.youtube.com/watch?v=I_TnTx5_6zA
Τελευταία επεξεργασία από Thomas_C200K και 10 Ιαν 2017, 23:52, έχει επεξεργασθεί 1 φορά/ες συνολικά
Άβαταρ μέλους
By Thomas_C200K
#350286
nass έγραψε::s_thumbsup :s_thumbsup

(Και μακρινός συνάδελφος το 1989 επί LEP, στο DD βέβαια)

:thumbsup: , το 2018 το επόμενο LS2 . Για να δούμε, αν και δεν έχω βλέψεις να χωθώ γτ εργάζομαι ήδη :lol: :shifty:
Άβαταρ μέλους
By kyr80
#350307 Θωμά εδώ και 12 χρόνια που πρωτογράφτηκα σε φόρουμ, δε θυμάμαι να διάβασα ξανά τόσο μεγάλο ποστ.
Συγχαρητήρια για το πείσμα σου, και για το αποτέλεσμα.

υ.γ. πόσες ώρες έγραφες;