petrolheads.gr

Σελινάτο είναι ωραίο, δηλαδή με χοιρινό και ψιλοβραστό σε κατσαρόλα και με αυγολέμονο. (Συνταγή δεν ξέρω).
Συνήθως βάζουν και σέλινο μέσα πέρα από τις ρίζες.

egobrain έγραψε:εχω στην ακρη 2 σελινοριζες. πεστε καμια ιδεα, δεν τις εχω δοκιμασει ποτε σε συνταγη

(ναι στο γκουγκλ υπαρχουν πολλες αλλα προτιμω το μουχαμπετι πρωτα)

τις "μεταχειριστηκα" σαν πατάτες στο φούρνο.....αλλά τις έφαγα μόνος μου....τα παιδιά τις έφτυσαν....

Red Garland έγραψε:Σελινάτο είναι ωραίο, δηλαδή με χοιρινό και ψιλοβραστό σε κατσαρόλα και με αυγολέμονο. (Συνταγή δεν ξέρω).
Συνήθως βάζουν και σέλινο μέσα πέρα από τις ρίζες.

Χοιρινό με σέλινα,ωραίο είναι αλλά νωρίς ακόμα για τόσο βαρύ φαγητό.Θεωρείται πιο χειμωνιάτικο .

Το έφαγα τέλη Αυγούστου, μεσάνυχτα, σε ένα συμπαθέστατο παραλιακό εστιατόριο και ήταν μια χαρά.
Αν τα υλικά είναι καλά (άπαχο χοιρινό, καλομαγειρεμένο, όχι καφρίλες με σάλτσες προχθεσινές κλπ), δεν έχει θέμα.

Το οτι με μπριζωσατε δεν το συζητώ,υπάρχει και παραλλαγη με χόρτα αντι για σελινα.

τελικα εβαλα την σελινοριζα στον αρακα που εκανα. μαλλον δυσαρεστη μου φανηκε η γευση της..

επισης ξαναδοκιμασα σπανακοπιτα με φυλλα ενα κλικ πριν ανοιξουν τρυπες*.
επιπλεον, οταν εβαζα την γεμιση, δεν την στραγγιζα εντελως απ' τα υγρα κι ετσι βγηκε πιο μαλακη.
τελικα αυτη τρωγεται πιο ευχαριστα αλλα παραμενει να απεχει αρκετα απ' αυτην που συνηθισα..
θα καταφυγω σε γιαγισιο σεμιναριο!

*η μονη διαφορα που σκεφτομαι ειναι πως εγω ανοιγω το φυλλο (μονο) πανω στο τραπεζι ενω στον γιαγισιο τροπο τυλιγεται σε καποια φαση γυρω απο την βεργα και τιναζεται/απλωνεται ενω ειναι εκει

το φύλλο πόσες φορές το ανοίγεις;

μπαλακια ζυμης --> ανοιγμα --> ταψι

egobrain έγραψε:μπαλακια ζυμης --> ανοιγμα --> ταψι

epic fail
θέλει 2-3 φορές άνοιγμα για να χεις αυτο το αποτέλεσμα που βλέπεις. Δλδ αυτό που φαίνεται σαν να είναι 2-3 φύλλα μαζί ενώ στην ουσία είναι ένα.
Παίρνεις το ζυμάρι. Το χωρίζεις στη μέση. Το μισό για τη βάση και το άλλο μισό για να σκεπάσεις την πίτα.
Κάνεις την εξής διαδικασία για το κάθε μισό ξεχωριστά.
Το ανοίγεις μια φορά κανονικά και το βουτυρώνεις.
Το κόβεις όπως φαίνεται στη φωτό.*
Αφού το κόψεις τα κομμάτια που θα προκύψουν τα βάζεις το ένα πάνω στο άλλο και το ξανανοίγεις στο μέγεθος του ταψιού. Και μετά το στρώνεις.
Έτσι παίρνει αέρα και βούτυρο μέσα η ζύμη και γίνεται σαν στρώσεις και πιο τραγανή.
Ακολουθείς την ίδια διαδικασία και για την υπόλοιπη μισή ζύμη που θα βάλεις από πάνω.

* Εναλλακτικά αντί να κάνεις το κόψιμο, μπορείς να πάρεις τη μισή ζύμη που έχεις για το κάτω φύλλο και να την χωρίσεις σε 5-6 μικρότερα μπαλάκια, να τα ανοίξεις χωριστά το καθένα. Και μετά τα βάζεις το ένα πάνω στο άλλο (εννοείται αφού έχεις βουτυρώσει το καθένα) και το ξανανοίγεις στο μέγεθος του ταψιού για στρώσιμο.
Η πρώτη μέθοδος είναι πιο εύκολη.

το γνωριζω πως υπαρχουν διαφορετικοι τροποι αλλα το αποτελεσμα που θελω να φτασω ειναι ενα συγκεκριμενο, με συγκεκριμενη συνταγη και τροπο.
γι' αυτο εκανα ερωτησεις για παραγοντες που ειναι διαφορετικοι για την περιπτωση μου (φουρνος, το παχος του φυλλου) σε σχεση με καποια δεδομενα χαρακτηριστικα

Αυτό που γράφεις bayern είναι η σφολιάτα, με τα πολλά βούτυρα.
Η παραδοσιακή πίτα έχει επάλληλα φύλλα, ανοιγμένα χωριστά, που λαδώνονται μόλις στρωθούν στο ταψί.

tip:
στο άνοιγμα χρησιμοποιούμε για κάθε φύλλο μισό με ένα κουταλάκι γλυκού κορν φλάουρ πάνω και κάτω από κάθε μπαλάκι, πριν αρχίσουμε το άνοιγμα.

Δεν είναι σφολιάτα(αυτή άλλωστε έχει πολύ βούτυρο), είναι το στυλ της μακεδονίτικης πίτας αυτό με τις ακτίνες. Παλιά έβαζαν βούτυρο και όχι λάδι σε κάποιες περιοχές.

OK. Εκεί γράφει "Κρήτη" βέβαια.

manosky έγραψε:Αυτό που γράφεις bayern είναι η σφολιάτα, με τα πολλά βούτυρα.
.

Λάθος.

ΟΚ είπαμε. Νόμιζα ότι ήταν τα απανωτά φύλλα με ένα μπλόκι βούτυρο στη μέση.