http://www.elculture.gr/blog/kolchaas/
ΚΟΛΧΑΑΣ
Ο Michael Kohlhaas καλπάζει ξανά μέσα από τον μονόλογο του Νίκου Αλεξίου
18 Οκτωβρίου 2016 - 03 Ιανουαρίου 2017
Γραμμένη το 1808, η νουβέλα Michael Kohlhaas του Heinrich von Kleist βασίζεται σε ένα πραγματικό γεγονός που διαδραματίστηκε τον 16ο αιώνα, κατά την περίοδο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στη Γερμανία.
Υπόδειγμα του καλού, έντιμου πολίτη, o έμπορος αλόγων Michael Kohlhaas ζει στο Βραδεμβούργο, στις όχθες του ποταμού Χάβελ. Μια μέρα, δύο από τα ωραιότερά του άλογα κατάσχονται από το νεαρό βαρόνο Βέντσελ φον Τρόνκα. Λίγο αργότερα, οι φρουροί του βαρόνου δέρνουν με τον πιο βάναυσο τρόπο τον ιπποκόμο που φρόντιζε τα ζώα του εμπόρου. Αντιμέτωπος με την αυθαιρεσία, τη βία και την αρπαγή, ο Κόλχαας προσφεύγει στη Δικαιοσύνη. Μπροστά στη διαπλοκή της εξουσίας και του δικαστικού σώματος, οι προσφυγές του παραμένουν άκαρπες.
Όταν η γυναίκα του, η αγαπημένη του Lisbeth, σκοτώνεται κατά την προσπάθειά της να προσεγγίσει τον πρίγκιπα του Βραδεμβούργου για να ζητήσει την παρέμβασή του, ο Κόλχαας πουλάει όλα του τα υπάρχοντα, γη, σπίτι, στάβλους, και αποφασίζει να πολεμήσει για να πάρει πίσω το δίκιο και το αίμα του. Επικεφαλής μιας μικρής ομάδας εξεγερμένων αγροτών, κτηνοτρόφων, μαστόρων και μισθοφόρων που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, παίρνει τα όπλα κατά των πυργοδεσποτών της περιοχής.
«Κόλχας» ©Dimitris Alexakis
Η ληστρική του συμμορία καταφέρνει να φέρει καίρια πλήγματα στο φεουδαρχικό Κράτος. Μετά από μια συνάντηση με τον Λούθηρο, ο Κόλχαας δέχεται ωστόσο να παραδώσει τα όπλα, με τον όρο ότι η δικαιοσύνη θα αποδοθεί. Ο θεατρικός μονόλογος του Νίκου Αλεξίου αντλεί από το ιστορικό διήγημα του Kleist (τέλος του φεουδαρχισμού, γένεση του σύγχρονου ευρωπαϊκού Κράτους και της αστικής τάξης, ρόλος της Μεταρρύθμισης) ένα ερώτημα για το σήμερα, εκείνο της κοινωνικής δικαιοσύνης. Καίριο ζήτημα, εάν αναλογιστεί κανείς την τωρινή έκρηξη των ανισοτήτων, την περιφρόνηση και τη διαφθορά των σημερινών ισχυρών.
Ο ηθοποιός, μόνος του στη σκηνή, αφηγείται την τραγική ιστορία του επαναστάτη Μίχαελ Κόλχαας ακολουθώντας τη μακρά παράδοση της προφορικής αφήγησης (storytelling). Ξεδιπλώνει επί σκηνής το υλικό της ιστορίας και το επικοινωνεί με μοναδική σκευή τα εκφραστικά του μέσα. Με μια εξαιρετική οικονομία μέσων, καλείται να παραστήσει τόσο τις συναισθηματικές μεταπτώσεις του ήρωα όσο και τους χώρους της δράσης, τον κρότο των όπλων, τα ποδοβολητά των ζώων, τις ιαχές της μάχης, υπενθυμίζοντας πως η προφορική αφήγηση γέννησε τόσο το θέατρο όσο και τη γραπτή λογοτεχνία.
Θεατρικός μονόλογος απ τον αγαπημένο μας Πλαπούτα, το ειδε ο αδερφή μου κι έμεινε παγωτό με την ερμηνεία του
Ένα πολιτικό έργο με ήρωα τον ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη μπροστά στο θάνατο, έγραψε και θα παρουσιάζει ο Γιώργος Κοτανίδης.
Στο έργο «Ομπίντα» (Ομπίντα στα ρωσικά σημαίνει πίκρα, κακοκάρδισμα), ο Γιώργος Κοτανίδης αναπλάθει τις τελευταίες ώρες του Νίκου Ζαχαριάδη όταν, από τη Σιβηρία και μπροστά στην επικείμενη αυτοκτονία του, στέλνει στους συντρόφους του «Μήνυμα από την άλλη μεριά». Αναπολώντας τις σημαντικές στιγμές της πολυτάραχης ζωής του, προσπαθεί να εξηγήσει τη δεκαεφτάχρονη εξορία του στη Σιβηρία από τη σοβιετική ηγεσία αλλά και το ίδιο του το κόμμα, να δει τα λάθη του και τα αδιέξοδα που τον οδηγούν στην αυτοκτονία.
Στιγμές της σύγχρονης ιστορίας περνούν στο έργο μέσα από τις αφηγήσεις του Νίκου Ζαχαριάδη, που υποδύεται ο ίδιος ο Γιώργος Κοτανίδης. Από την απομόνωση του Μεταξά, το περίφημο γράμμα του 1940 με το οποίο καλεί το λαό να πολεμήσει ενωμένος τους Ιταλούς φασίστες, τον πόλεμο, την κράτησή του στο Νταχάου, ως τον εμφύλιο, την ήττα και την υποχώρηση. Αλλά και ανθρώπινες στιγμές του, όταν αναπολεί τη μάνα και τα παιδιά του, την είδηση της αποκήρυξής του από την ίδια του τη γυναίκα, τις ατέλειωτες ημέρες στο Σουργκούτ της Σιβηρίας.
Στη σκηνή συνομιλεί με τα «φαντάσματά» του, τον Κώστα Λουλέ που τον επισκέφτηκε λίγο πριν, απεσταλμένος του ΚΚΕ, τους κατηγόρους του στις ολομέλειες που τον καθαίρεσαν και τον διέγραψαν, τον Κολιγιάννη, τον Παρτσαλίδη και τον Βαφειάδη. Απαντά στις κατηγορίες εναντίον του για τον Πλουμπίδη και τον Καραγιώργη. Θυμάται τους ελάχιστους πιστούς του φίλους, τον Πορφυρογένη και τον Αλέξη Πάρνη και ανακαλεί στη σκηνή τα παιδιά του και τη γυναίκα του Ρούλα Κουκούλου.
Τα σύντομα περάσματα των προσώπων που εμφανίζονται υποδύονται οι ηθοποιοί Δώρα Χρυσικού και Σπύρος Περδίου, ενώ αδημοσίευτο αρχειακό υλικό παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα videos της Κλεοπάτρας Κοραή.
Για τη συγγραφή του έργου ο Γ. Κοτανίδης έκανε μεγάλη έρευνα και ταξίδεψε μέχρι το Σουργκούτ της Σιβηρίας, τόπο εξορίας του ήρωα. Στηρίχθηκε στο «Μήνυμα από την άλλη μεριά» και σε δεκάδες άλλα κείμενα του Νίκου Ζαχαριάδη, σε ιστορικά ντοκουμέντα και σε αφηγήσεις του γιου του Ζαχαριάδη, Σήφη.
Κάθε Τρίτη, μετά το τέλος της παράστασης, ακολουθεί συζήτηση με έναν ξεχωριστό κάθε φορά καλεσμένο.
Σήμερα είχε συζήτηση με το γιο του Σήφη Ζαχαρισάδη.
Μεταξύ άλλων στο θέατρο είχε έρθει και ο Σταύρος Θοδωράκης
Ο Κοτανίδης έχει ρίξει αρκετή δουλειά σε αυτό το έργο, τα καταφέρνει καλά πιστεύω στο να μπαλατζάρει τον Ζαχαριάδη ανάμεσα στο τι άποψη είχε αυτός και τι άποψη είχαν οι άλλοι για αυτόν, τις κατηγορίες που δέχτηκε και τις απαντήσεις που έδινε.
Κάτι που δεν αναφέρουν ειναι ότι για αυτόν, πρώτα είχε το ΚΚΣΕ που ποτε δεν έπαψε να ειναι μέλος του και μετά το δικό μας. Λογικό βέβαια αν σκευθει καποιος την εκπαίδευση που πέρασε στη Μόσχα αρχές του 1920, και τον διορισμό του σαν ΓΓ του ΚΚΕ μετά.
Αυτό το διάστημα παίζει στο Μέγαρο Μουσικής στη Θεσσαλονίκη, εκεί το είδα.
Πολύ καλή παράσταση, περιγράφει την κατάσταση από τις καλές εποχές μέχρι τον διωγμό. 3μιση ώρες με διάλειμμα. Ο Βουτσάς ακμαίος και η Γερονικολού
Το μόνο που δεν ευχαριστήθηκα ήταν που λόγω απόστασης (Κεντρικό Θεωρείο) δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τους ηθοποιούς, να δω τα πρόσωπά τους δηλαδή. Κυάλια θες
My Flickr
http://dipetheioannina.eu/?p=1889
Renault Clio II phase2 1.4 2001-2009
VW Golf 1.4TSi 122 DSG 2009-2013
Renault Clio IV 1.5DCi 2014-
Mazda MX-5 NB 1.6('00) 2016-
Η τελευταία φώτο έχει ενδιαφέρον γιατί το έργο είναι μίγμα Κομμουνιστικής και Καπιταλιστικής Τέχνης μιας που η δημιουργός του έκανε μια σύνθεση με βάση τις προσωπικοτητες της Επανάστασης πάνω στους οποίους "πρόσθεσε" την τεχνοτροπία του Pollock
< >
Renault Clio II phase2 1.4 2001-2009
VW Golf 1.4TSi 122 DSG 2009-2013
Renault Clio IV 1.5DCi 2014-
Mazda MX-5 NB 1.6('00) 2016-
Θα πάρω βέβαια κι 100ρι ζιβανια μαζί για να την παλέψω.
< >
http://www.nationalopera.gr/gr/event/ilektra-2017/
Είναι η δεύτερη φορά που βλέπω οπερα, την πρώτη ήταν σε γλώσσα που γνωρίζω (μερικώς τουλάχιστον, ιταλικά ), τώρα τα γερμανικά θα πέσουν βαριά σαν πέλεκυς! Γιατί πριν λίγο είδα πως η Ηλέκτρα είναι του Strauss και όχι του Θεοδωράκη όπως νόμιζα.
Αλλά το θέμα δεν είναι η γλώσσα, εξάλλου είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβεις τι λένε, πάμε για την ατμόσφαιρα. Είναι ωραία φάση, αν και δηλώνω παντελώς άσχετος με το χώρο.
ΥΓ: Θα ήταν πολύ πιο ωραίο να είχαν επιλέξει τον Θεοδωράκη αντί του Strauss όμως...
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=81243
Πρόταση αγοράς :Πάνος Κιαμος, Αντύπας. Σε μεγάλη φόρμα και οι δύο, δείχνουν ικανοί να μαζέψουν όλο το χαρτί φετο.
g8777 έγραψε:Κράτα τα λεφτά σου. Όλες οι όπερες ίδιες είναι. Μαχαιρωνουν μια χοντρή και αντί να πεθάνει αρχίζει να τραγουδάει. Μπορείς να με αγνοήσεις και να πας, αλλά μετά θα χρειαστείς Ιερά Οδοτσαρκα με Asimov επί τρία Σάββατα.
Πρόταση αγοράς :Πάνος Κιαμος, Αντύπας. Σε μεγάλη φόρμα και οι δύο, δείχνουν ικανοί να μαζέψουν όλο το χαρτί φετο.
(Δεν πληρώνω)
Anonymous Founder έγραψε:g8777 έγραψε:Κράτα τα λεφτά σου. Όλες οι όπερες ίδιες είναι. Μαχαιρωνουν μια χοντρή και αντί να πεθάνει αρχίζει να τραγουδάει. Μπορείς να με αγνοήσεις και να πας, αλλά μετά θα χρειαστείς Ιερά Οδοτσαρκα με Asimov επί τρία Σάββατα.
Πρόταση αγοράς :Πάνος Κιαμος, Αντύπας. Σε μεγάλη φόρμα και οι δύο, δείχνουν ικανοί να μαζέψουν όλο το χαρτί φετο.
(Δεν πληρώνω)
Αφου δεν πληρωνεις ισχυει το.. "τσαμπα ξυδι, γλυκο σαν μελι"
Απο την αλλη, τωρα που το σκεφτομαι
Fiat Panda 7,6l/100km