- 14 Σεπ 2014, 14:34
#9672
Σίγουρα αντιλαμβάνεστε ότι είναι διαφορετικό πράγμα να είσαι βαθύ ΠΑΣΟΚ και συνταγματολόγος από το να είσαι συνταγματολόγος και αρκετά αργότερα να ασχοληθείς με την πολιτική.
Η περίπτωση Παυλόπουλου είναι αρκετά ιδιαίτερη: πολύ ικανός καθηγητής δημοσίου δικαίου (διοικητικού, συνταγματικού), δέχθηκε βλακωδώς να αναλάβει τομείς που βρώμαγαν από επί δεκαετίες συσσωρευμένη κόπρο του Αυγείου.
Πήγε να τακτοποιήσει (με τη σύμπνοια όλων των κομμάτων, που μάλιστα ζητούσαν ακόμα περισσότερα) τους αφισοκολλητές των κομμάτων με το γνωστό ΠΔ.
Μετά τον έβαλαν να κάνει τον υπουργό Εσωτερικών, όπου είχε αρμοδιότητες δημοσίας τάξεως (δεν του πήγαινε, πώς να το κάνουμε;) και είχε από κάτω του τους γνωστούς ΟΤΑ.
Κάηκε, αλλά ας πρόσεχε.
Ο Βενιζέλος, ε, παιδί του Ανδρέα.
Ο Αλιβιζάτος είναι εξαιρετική περίπτωση. Ήπιος, σταθερός, με αρχές, με παρουσία, όχι κομματόσκυλο.
Κι ο Καμίνης ήταν πολύ καλός, τηρουμένων των αναλογιών.
Επίσης, ο Χρυσόγονος (ΣΥΡΙΖΑ, παραδόξως), είναι πολύ καλός.
Ο Διαμαντούρος διαπρεπής μέσα-έξω.
Να μην ξεχάσουμε και τον Γιαννίτση, που αναφέρεται από τον Θεοδωράκη.
Από εκεί και πέρα, έχουμε τον Αλέξη Μητρόπουλο, που είναι ως πολιτικός αστείος, όπως και τον ακόμα χειρότερο Κατρούγκαλο.
Με λίγα λόγια, δεν χρειάζεται να είναι κανείς μέντιουμ για να ξέρει τι καπνό φουμάρουν άτομα ευρύτερα γνωστά, με έργο σε κρίσιμες θέσεις της κοινωνίας. Το ποιόν καθενός είναι γνωστό. Απομένει μόνο η επιλογή.
Γενικά, θα προτιμούσα έναν δοκιμασμένο άνθρωπο εκτός πολιτικής (αλλά και "συνδικαλισμού") να αναλάβει κρατικά καθήκοντα από έναν βουλευτή που έχει πίσω του μερικές χιλιάδες λιμασμένους για τακτοποίηση.