Ζούμε εξεγερμένοι, ΟΧΙ σα ρουφιάνοι και προσκυνημένοι...
R21
R21
- 20 Φεβ 2016, 11:36
#222739
Αφού δεν κατάφερα να ακολουθήσω το όνειρό μου να γίνω ποδοσφαιριστής λόγω τραυματισμών και οικογενειακών πιέσεων, αν και φοιτητής έφτασα και σε αρκετά υψηλό ερασιτεχνικό επίπεδο - δ' εθνική, έγινα ένας ταπεινός πολιτικός μηχανικός, δούλεψα τέσσερα πέντε χρόνια σαν υπάλληλος σε μεγάλες εταιρείες και από τις αρχές της χιλιετίας έκανα τη δικιά μου τεχνική εταιρεία. Ξεκίνησα με ένα φτιάρι , και κάτι ελάχιστα φράγκα που είχα μαζέψει από τη δουλιά μου σαν υπάλληλος, οι εποχές όμως ήτανε καλές και σιγά σιγά αναπτυχθήκαμε και γίναμε μια από τις πολλές είναι αλήθεια μικρομεσσαίες - μεσσαίες επιχείρησεις του χώρου με δικό μας εξοπλισμό και προσωπικό. Ασχολούμαστε με δημόσια και ιδιωτικά τεχνικά έργα ενώ ειδικευόμαστε και σε κάποιες ειδικές τεχνικές κατασκευής έργων δικτύων πεδίου όπως microtrenching και οριζόντιες κατευθυνόμενες διατρήσεις.
- 20 Φεβ 2016, 22:08
#222941
Τα τελευταία 11 χρόνια, δηλαδή απ' όταν βγήκα στην αγορά εργασίας, ασχολούμαι με τα προϊόντα της SAP (ERP, BW, κτλ). Ξεκίνησα ως προγραμματιστής, πλέον έχω επεκταθεί και εκτός προγραμματισμού. Ταυτόχρονα, στην εταιρεία που εργάζομαι έχω αναλάβει και τον προγραμματισμό των - ανθρωπίνων - πόρων (resource planning). Αυτά τα ολίγα...
Σε αντίθεση με κάποιους προλαλήσαντες, με τον προγραμματισμό ασχολήθηκα επειδή έτυχε να περάσω σε σχετικό τμήμα. Ως πρωτοδεσμίτης είχα δηλώσει Ηλ. Μηχ, Μηχ. ΜΗχ, Πολ. Μηχ, Πληροφ, κτλ.
Σε αντίθεση με κάποιους προλαλήσαντες, με τον προγραμματισμό ασχολήθηκα επειδή έτυχε να περάσω σε σχετικό τμήμα. Ως πρωτοδεσμίτης είχα δηλώσει Ηλ. Μηχ, Μηχ. ΜΗχ, Πολ. Μηχ, Πληροφ, κτλ.
- 20 Φεβ 2016, 22:10
#222943
Σπούδασα διοίκηση επιχειρήσεων, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα μου και την προτροπή του πως "ότι και να γίνει τα βιβλία από κανά δυο επιχειρήσεις να κρατάς, ένα μεροκάματο θα το βγάζεις"... Μάλιστα (από τύχη) πέρασα και στην ίδια σχολή με αυτόν (Διοίκηση επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, κάποτε Ανωτάτη Βιομηχανική)
Ναι καλά... Το πρώτο πρόβλημα είναι ότι σιχάθηκα μέχρι δακρύων τα λογιστικά (προτιμώ να μελετώ το εγκεφαλογράφημα του Τουταγχαμών, παρά να δουλεύω σαν λογιστής) και το δεύτερο είναι ότι η προτροπή ίσχυε υπό κανονικές συνθήκες... Στην Ελλάς του 2000 (συν κάτι) με την απίστευτη κρίση και τους άπειρους λογιστές να ψάχνουν με δίκανο το μεροκάματο (είτε ήδη ΕΕ είτε απολυμένους που είπαν ν' ανοίξουν δικό τους γραφείο για να ζήσουν), αυτό δεν παίζει... Και δεν μπορώ να το κάνω να παίξει. Δυστυχώς, στην Ελλάδα έχουμε ταυτίσει τη διοίκηση επιχειρήσεων με τη λογιστική σε σημαντικό βαθμό...
Καριέρα;;;; Αρχικά, με το που τελείωσα τη σχολή και πριν ξεκινήσω το μεταπτυχιακό (και κατά τη διάρκεια αυτού) ξεκίνησα να δουλεύω ως εσωτερικός ελεγκτής και να ασχολούμαι με εισαγωγές σε εταιρεία με θαλασσινά, που την είχε συνφοιτητής του πατέρα μου. Έμεινα 2 χρόνια, μετά πήγα για 6 μήνες σε μεσαίου μεγέθους Ελληνική πολυεθνική σε φάση ανάπτυξης (που συνεχίζεται ακόμα, μετά από 12 χρόνια...) Καλές επιδόσεις της εταιρείας στην αγορά, όχι τόσο στο προσωπικό της, έφυγα στο 6μηνο γιατί δεν υπήρχαν προοπτικές για εμένα, αν και η δικαιολογία ήταν για να τελειώσω το μεταπτυχιακό (και μετά είχα και το φανταρικό)....
Κάθησα 9 μήνες χωρίς ουσιαστική δουλειά (μία πτυχιακή είχα να κάνω, klein), και χωρίς ανάγκη να δουλέψω (είχα το τομάρι μου και το 206 μου να φροντίσω, έξοδα ελάχιστα, είχα λεφτά στην άκρη, οπότε στα @@ μου όλα), ούτε και λόγο. Οι καλύτεροι 9 μήνες που θυμάμαι. Ούτε για μία στιγμή δεν βαρέθηκα, μάλιστα συχνότατα κοιμόμουν το βράδυ λέγοντας "α... ήθελα να κάνω και άλλα τόσα πράγματα σήμερα και δεν πρόλαβα"... Αν μπορώ να έχω ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για εμένα και την οικογένειά μου χωρίς να δουλεύω ΔΕΝ παίζει να ασχοληθώ. Να κάθομαι όμως, επίσης δεν παίζει!
Μετά τη βλακεία που ακούει στο όνομα Ελληνικός στρατός, ξαναπήγα στην εταιρεία που ήμουν για 6 μήνες και κάθισα... 6 μήνες...
Λίγα λεφτά (πλέον, αφού μ' ενδιέφερε η καριέρα ήταν κάτι που μ' έτσουζε) και το ακόμα χειρότερο, ένα βλέμα γύρω μου μ' έπεισε ότι οι προοπτικές τόσο για να αναδειχθώ, όσο και για να αυξηθούν τα λεφτά ήταν υπό του μηδενός... Έστελνα βιογραφικά, συμμετείχα στις ημέρες καριέρας του ΠαΜακ (πολύ καλός θεσμός btw) και ω, του θαύματος! Με βρήκε μία θυγατρική ενός από τους μεγαλύτερους ομίλους της Ελλάδας... Πήγα για συνέντευξη, ήθελαν κάποιον για ν' αναλάβει το τμήμα προμηθειών της εταιρείας. Πήγα, με πήραν, τα λεφτά ήταν 60% πάνω από αυτά που έπαιρνα, συν το ότι οι προοπτικές ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερες... No brainer...
Στο τμήμα προμηθειών βρήκα τον δεύτερο επαγγελματικό ερωτά μου. Η δουλειά μ' άρεσει πολύ, κέρδισα την εμπιστοσύνη τόσο των διευθυντών της εταιρείας, όσο και του ομίλου, αλλά μας πέτυχε η κρίση στα 2008... Κάπου εκεί έκανα και μεταπτυχιακό σε supply chain και purchasing... Στα 2010 με ήθελαν να πάω στα κεντρικά της Θεσ/νίκης ως... λογιστής...
Δυστυχώς, έτσι όπως μου προτάθηκε δεν μπορούσα να πω όχι... Στους 3 μήνες έτυχε μια δουλειά... Ο πατέρας μου (μετά από 37 χρόνια σε μεγάλη τράπεζα, εκ των οποίων 20 διευθυντής Β. Ελλάδας στο τμήμα του) έφυγε με εθελούσια και έγινε σύμβουλος επιχειρήσεων... Ασχολούμενος κατά βάση με τραπεζικά, οικονομικά, λογιστικά... Υπήρχε επιχείρηση που φαινόταν καλή περίπτωση και δεν είχε χρόνο ν' αναλάβει, οπότε είπα να ξεκινήσω ως ΕΕ Glorified accountant σκέφτηκα, αλλά τουλάχιστον ότι κάνω θα το κάνω για τον εαυτό μου, οπότε το έκανα...
Για 3-4 μήνες όλα καλά, αλλά μπήκε το 2010 και στο πρώτο εξάμηνο από 3 πελάτες δεν με είχε πληρώσει ΚΑΝΕΝΑΣ... Άρχισα να στέλνω βιογραφικά πολύ σοβαρά, αλλά η κρίση είχε μπει για τα καλά... Εν τω μεταξύ το 2013 γεννήθηκε και το δεύτερο παιδί μας και εγώ ήμουν ήδη 2 μήνες άνεργος... Έκοβα πελάτες που δεν πλήρωναν (ένας έκλεισε) και έμεινα με έναν που αφενός τα λεφτά ήταν αστεία και αφετέρου μ' έκανε σχεδόν να αποκτήσω έλκος από τα νεύρα... Τα παράτησα, από το να μου τα φάνε οι γιατροί...
Οι χειρότεροι 14 μήνες της ζωής μου. Όχι γιατί δεν δούλευα, αλλά γιατί δεν έμπαιναν χρήματα στο σπίτι και μόνο έβγαιναν με δύο παιδιά... Ευτυχώς μία τυχαία γνωριμία, με πήρε τηλέφωνο "η αεροπορική που δουλεύω θέλει αποθηκάριο, ενδιαφέρεσαι;;;;" "Εννοείται"...
Πήγα, με πήραν η δουλειά έχει ενδιαφέρον, ασχολούμε και με παραπάνω από τα απλά καθήκοντα ενός αποθηκάριου, τα χρήματα είναι αξιοπρεπή, κανένα πρόβλημα... Αλλά ψάχνω για το κάτι καλύτερο
Αυτά... Συγνώμη για το σεντόνι...
Ναι καλά... Το πρώτο πρόβλημα είναι ότι σιχάθηκα μέχρι δακρύων τα λογιστικά (προτιμώ να μελετώ το εγκεφαλογράφημα του Τουταγχαμών, παρά να δουλεύω σαν λογιστής) και το δεύτερο είναι ότι η προτροπή ίσχυε υπό κανονικές συνθήκες... Στην Ελλάς του 2000 (συν κάτι) με την απίστευτη κρίση και τους άπειρους λογιστές να ψάχνουν με δίκανο το μεροκάματο (είτε ήδη ΕΕ είτε απολυμένους που είπαν ν' ανοίξουν δικό τους γραφείο για να ζήσουν), αυτό δεν παίζει... Και δεν μπορώ να το κάνω να παίξει. Δυστυχώς, στην Ελλάδα έχουμε ταυτίσει τη διοίκηση επιχειρήσεων με τη λογιστική σε σημαντικό βαθμό...
Καριέρα;;;; Αρχικά, με το που τελείωσα τη σχολή και πριν ξεκινήσω το μεταπτυχιακό (και κατά τη διάρκεια αυτού) ξεκίνησα να δουλεύω ως εσωτερικός ελεγκτής και να ασχολούμαι με εισαγωγές σε εταιρεία με θαλασσινά, που την είχε συνφοιτητής του πατέρα μου. Έμεινα 2 χρόνια, μετά πήγα για 6 μήνες σε μεσαίου μεγέθους Ελληνική πολυεθνική σε φάση ανάπτυξης (που συνεχίζεται ακόμα, μετά από 12 χρόνια...) Καλές επιδόσεις της εταιρείας στην αγορά, όχι τόσο στο προσωπικό της, έφυγα στο 6μηνο γιατί δεν υπήρχαν προοπτικές για εμένα, αν και η δικαιολογία ήταν για να τελειώσω το μεταπτυχιακό (και μετά είχα και το φανταρικό)....
Κάθησα 9 μήνες χωρίς ουσιαστική δουλειά (μία πτυχιακή είχα να κάνω, klein), και χωρίς ανάγκη να δουλέψω (είχα το τομάρι μου και το 206 μου να φροντίσω, έξοδα ελάχιστα, είχα λεφτά στην άκρη, οπότε στα @@ μου όλα), ούτε και λόγο. Οι καλύτεροι 9 μήνες που θυμάμαι. Ούτε για μία στιγμή δεν βαρέθηκα, μάλιστα συχνότατα κοιμόμουν το βράδυ λέγοντας "α... ήθελα να κάνω και άλλα τόσα πράγματα σήμερα και δεν πρόλαβα"... Αν μπορώ να έχω ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για εμένα και την οικογένειά μου χωρίς να δουλεύω ΔΕΝ παίζει να ασχοληθώ. Να κάθομαι όμως, επίσης δεν παίζει!
Μετά τη βλακεία που ακούει στο όνομα Ελληνικός στρατός, ξαναπήγα στην εταιρεία που ήμουν για 6 μήνες και κάθισα... 6 μήνες...
Λίγα λεφτά (πλέον, αφού μ' ενδιέφερε η καριέρα ήταν κάτι που μ' έτσουζε) και το ακόμα χειρότερο, ένα βλέμα γύρω μου μ' έπεισε ότι οι προοπτικές τόσο για να αναδειχθώ, όσο και για να αυξηθούν τα λεφτά ήταν υπό του μηδενός... Έστελνα βιογραφικά, συμμετείχα στις ημέρες καριέρας του ΠαΜακ (πολύ καλός θεσμός btw) και ω, του θαύματος! Με βρήκε μία θυγατρική ενός από τους μεγαλύτερους ομίλους της Ελλάδας... Πήγα για συνέντευξη, ήθελαν κάποιον για ν' αναλάβει το τμήμα προμηθειών της εταιρείας. Πήγα, με πήραν, τα λεφτά ήταν 60% πάνω από αυτά που έπαιρνα, συν το ότι οι προοπτικές ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερες... No brainer...Στο τμήμα προμηθειών βρήκα τον δεύτερο επαγγελματικό ερωτά μου. Η δουλειά μ' άρεσει πολύ, κέρδισα την εμπιστοσύνη τόσο των διευθυντών της εταιρείας, όσο και του ομίλου, αλλά μας πέτυχε η κρίση στα 2008... Κάπου εκεί έκανα και μεταπτυχιακό σε supply chain και purchasing... Στα 2010 με ήθελαν να πάω στα κεντρικά της Θεσ/νίκης ως... λογιστής...
Δυστυχώς, έτσι όπως μου προτάθηκε δεν μπορούσα να πω όχι... Στους 3 μήνες έτυχε μια δουλειά... Ο πατέρας μου (μετά από 37 χρόνια σε μεγάλη τράπεζα, εκ των οποίων 20 διευθυντής Β. Ελλάδας στο τμήμα του) έφυγε με εθελούσια και έγινε σύμβουλος επιχειρήσεων... Ασχολούμενος κατά βάση με τραπεζικά, οικονομικά, λογιστικά... Υπήρχε επιχείρηση που φαινόταν καλή περίπτωση και δεν είχε χρόνο ν' αναλάβει, οπότε είπα να ξεκινήσω ως ΕΕ Glorified accountant σκέφτηκα, αλλά τουλάχιστον ότι κάνω θα το κάνω για τον εαυτό μου, οπότε το έκανα... Για 3-4 μήνες όλα καλά, αλλά μπήκε το 2010 και στο πρώτο εξάμηνο από 3 πελάτες δεν με είχε πληρώσει ΚΑΝΕΝΑΣ... Άρχισα να στέλνω βιογραφικά πολύ σοβαρά, αλλά η κρίση είχε μπει για τα καλά... Εν τω μεταξύ το 2013 γεννήθηκε και το δεύτερο παιδί μας και εγώ ήμουν ήδη 2 μήνες άνεργος... Έκοβα πελάτες που δεν πλήρωναν (ένας έκλεισε) και έμεινα με έναν που αφενός τα λεφτά ήταν αστεία και αφετέρου μ' έκανε σχεδόν να αποκτήσω έλκος από τα νεύρα... Τα παράτησα, από το να μου τα φάνε οι γιατροί...
Οι χειρότεροι 14 μήνες της ζωής μου. Όχι γιατί δεν δούλευα, αλλά γιατί δεν έμπαιναν χρήματα στο σπίτι και μόνο έβγαιναν με δύο παιδιά... Ευτυχώς μία τυχαία γνωριμία, με πήρε τηλέφωνο "η αεροπορική που δουλεύω θέλει αποθηκάριο, ενδιαφέρεσαι;;;;" "Εννοείται"...
Πήγα, με πήραν η δουλειά έχει ενδιαφέρον, ασχολούμε και με παραπάνω από τα απλά καθήκοντα ενός αποθηκάριου, τα χρήματα είναι αξιοπρεπή, κανένα πρόβλημα... Αλλά ψάχνω για το κάτι καλύτερο
Αυτά... Συγνώμη για το σεντόνι...
Peugeot 206 1.6 110ps => not any more... bye bye... 
Citroen C4 Picasso 1,8 => Η (Γουρου)Νίτσα => Πωλήθηκε!
MWB 320i Ε90 => Η μπεμπέκα
Citroen C4 Picasso 1,8 => Η (Γουρου)Νίτσα => Πωλήθηκε!
MWB 320i Ε90 => Η μπεμπέκα
- 20 Φεβ 2016, 22:56
#222970
Ορκωτός ελεγκτής είμαι, μέτοχος και μέλος του δσ ελεγκτικής αε. Δεν είμαστε στους big 4 αλλά διατηρούμαστε άνετα εδώ και χρόνια στην 1η δεκάδα.
Έχω τους δικούς μου πελάτες και το προσωπικό μου και είμαι κύριος του εαυτού μου (το καλό). Έχει όμως πολύ τρέξιμο και μεγάλες ευθύνες (το κακό).
Μεγάλο σχολείο η δουλειά αυτή και σίγουρα δεν πλήττεις ποτέ.
Από σπουδές ναυτιλιακά (ΠαΠει), διεθνή χρηματοοικονομικά (Γλασκώβη), ΙΕΣΟΕΛ (Αθήνα) και οδεύουμε προς το aca.
< >
Έχω τους δικούς μου πελάτες και το προσωπικό μου και είμαι κύριος του εαυτού μου (το καλό). Έχει όμως πολύ τρέξιμο και μεγάλες ευθύνες (το κακό).
Μεγάλο σχολείο η δουλειά αυτή και σίγουρα δεν πλήττεις ποτέ.
Από σπουδές ναυτιλιακά (ΠαΠει), διεθνή χρηματοοικονομικά (Γλασκώβη), ΙΕΣΟΕΛ (Αθήνα) και οδεύουμε προς το aca.
< >
- 21 Φεβ 2016, 01:21
#223022
Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος Ενηλίκων και Παίδων, αυτό είμαι!
Είχα τη μεγάλη τύχη να διαλεξω αυτή την ειδικότητα ,με κριτήρια συμβατικά ομολογώ, καθώς σπανίως ένας νέος ιατρός καταλαβαίνει το μεγαλείο και την έκταση της Ωτορινολαρυγγολογίας.
Το επιβεβαίωσα την εποχή που ήμουν στην Β Παν/κή ΩΡΛ ,καθώς ελάχιστοι φοιτητές απαντούσαν ότι θα τους ενδιέφερε πραγματικά!
Τέλος πάντων, από το '93,οπότε και εισηχθην στη σχολή μετα Πανελλαδικών (οι οποίες και μου δημιούργησαν απλετη αντιπάθεια προς κάθε δοκιμασία τύπου "όλα ή τίποτα"), είχα μια μακρά πορεία διαφόρων θέσεων εργασίας σε διάφορα μέρη της Ελλάδος και της Ευρώπης.
Πλέον, έχω δύο ιδιωτικά ιατρεία και εργάζομαι ως συνεργάτης σε δύο ιδιωτικά θεραπευτήρια, ενώ χειρουργώ και σε ένα τρίτο.
Εργάζομαι άπειρες ώρες, δεν πρόκειται να γίνω πλούσιος, δεν με νοιάζει κιολας, αλλά είμαι ευχαριστημένος και δεν βαριέμαι ποτέ !
Ακόμη και αν μπορούσα ,δεν θα σταματούσα,απλώς θα δουλευα λιγότερες ώρες και χωρίς άγχος (σπουδαιότατο από μόνο του).
Μου αρέσει, δεν έχω επιθυμήσει κάποια άλλη εργασία και σιγουρα όχι κάποια άλλη ειδικότητα, ακόμη και τις εποχές μεγάλης επαγγελματικής και οικονομικής δυσκολίας, όπως ήταν η εποχή που ξεκινησα ως ειδικευμένος ιατρός.
Το επάγγελμα του ιατρού έχει το καλό του αληθινά διεθνούς χαρακτήρα και είναι επαγγελμα με δυνατότητες ενδιαφέρουσας ζωής εν συνόλω,οπότε και αντισταθμίζει το τεράστιο στρες και των άπειρων ωρών ενασχόλησης που απαιτεί, αν θέλεις να το ασκεις αξιοπρεπώς .
.
Είχα τη μεγάλη τύχη να διαλεξω αυτή την ειδικότητα ,με κριτήρια συμβατικά ομολογώ, καθώς σπανίως ένας νέος ιατρός καταλαβαίνει το μεγαλείο και την έκταση της Ωτορινολαρυγγολογίας.
Το επιβεβαίωσα την εποχή που ήμουν στην Β Παν/κή ΩΡΛ ,καθώς ελάχιστοι φοιτητές απαντούσαν ότι θα τους ενδιέφερε πραγματικά!
Τέλος πάντων, από το '93,οπότε και εισηχθην στη σχολή μετα Πανελλαδικών (οι οποίες και μου δημιούργησαν απλετη αντιπάθεια προς κάθε δοκιμασία τύπου "όλα ή τίποτα"), είχα μια μακρά πορεία διαφόρων θέσεων εργασίας σε διάφορα μέρη της Ελλάδος και της Ευρώπης.
Πλέον, έχω δύο ιδιωτικά ιατρεία και εργάζομαι ως συνεργάτης σε δύο ιδιωτικά θεραπευτήρια, ενώ χειρουργώ και σε ένα τρίτο.
Εργάζομαι άπειρες ώρες, δεν πρόκειται να γίνω πλούσιος, δεν με νοιάζει κιολας, αλλά είμαι ευχαριστημένος και δεν βαριέμαι ποτέ !
Ακόμη και αν μπορούσα ,δεν θα σταματούσα,απλώς θα δουλευα λιγότερες ώρες και χωρίς άγχος (σπουδαιότατο από μόνο του).
Μου αρέσει, δεν έχω επιθυμήσει κάποια άλλη εργασία και σιγουρα όχι κάποια άλλη ειδικότητα, ακόμη και τις εποχές μεγάλης επαγγελματικής και οικονομικής δυσκολίας, όπως ήταν η εποχή που ξεκινησα ως ειδικευμένος ιατρός.
Το επάγγελμα του ιατρού έχει το καλό του αληθινά διεθνούς χαρακτήρα και είναι επαγγελμα με δυνατότητες ενδιαφέρουσας ζωής εν συνόλω,οπότε και αντισταθμίζει το τεράστιο στρες και των άπειρων ωρών ενασχόλησης που απαιτεί, αν θέλεις να το ασκεις αξιοπρεπώς .
.
Τελευταία επεξεργασία από tsilis και 21 Φεβ 2016, 02:02, έχει επεξεργασθεί 1 φορά/ες συνολικά
- 21 Φεβ 2016, 01:43
#223029
Ωραίες κ ενδιαφέρουσες οι ιστορίες όλων των παιδιών![THUMBS UP SIGN]
Ας πω κ γω τη δικιά μου.
Απο το λύκειο δεν υπήρχε τπτ άλλο για μένα ως αντικείμενο απο τα μαθηματικά.
Και το μπάσκετ.
Ήμουν σπασικλακι απο τα λιγα (σε φαση να ξενυχταω λύνοντας ασκήσεις για διασκέδαση, ουτε PC δε θα ειχαμε αν δεν ηταν ο bro που ήθελε διακαώς και μάλιστα το έκανε και καριέρα - άσχετο) και να χάνω τις πρωτες ώρες για να κοιμηθώ.
Χαχαχα εδώ κοντεψα να χάσω εξέταση πανελλήνιες απο ύπνο, ευτυχώς το σπίτι μου ήταν κυριολεκτικά δίπλα στο σχολείο...
Προπονήσεις και διάβασμα, δε μ ένοιαζε τπτ άλλο. Κι αφού δεν προχώρησε το αθλημα η επιλογή ηταν παανευκολη και μονόδρομος.
Μαθηματικό (ηταν κ το μονο που δηλωσα) οπου πέρασα και 8ος στο έτος μου και μάλιστα πήρα και υποτροφία απ το ΙΚΥ.
Βασικά με τον 1ο η διαφορά μας ηταν στην έκθεση (οπου εγω έγραψα 10,5!) και στη χημεία, (μαθηματικά και φυσική είχα 160/160 και 159/160... κ του ριχνα στ αυτιά λολ).
Μετα το α' 6μηνο (περασα κ 3 μαθήματα) ωστόσο, κάτι η αποσταση (Πετρ/πολη- ζωγράφου ηθελες 2 ώρες...), κάτι τα ιδιαίτερα που μου έδωσαν οικονομική ανεξαρτησία με το παραπανω, κάτι οι παρέες και τα ξενύχτια (φοιτητική ζωή, κυνηγούσαμε και όσα κοριτσάκια μπορούσαμε), δεν ήθελε πολύ να χάσω κάθε επαφη με τη σχολή για 4-5 χρόνια...
Κάποια στιγμη εφτασα στο όριο (ή θα τελείωνα ή θα την παρατούσα) και τελικά αφού επελεξα το 1ο, εστρωσα κώλο κ πέρασα καμια 30αρια μαθήματα μέσα σε 2 χρόνια (συνολικός χρονος φοίτησης ...8 έτη!) κ μάλιστα τα περισσότερα με 9-10, βαθμο πτυχίου γύρω στο 7.3, μια εντυπωσιακή αναλυτική βαθμολογία (είχε γέλιο όταν την εξηγουσα αργότερα σε συνεντεύξεις) και σίγουρη πρόσβαση σε οποίο μεταπτυχιακό ήθελα με συστατικές επιστολες εξασφαλισμένες.
Ναι μου ήρθε να κάνω και μεταπτυχιακό τελικά και μάλιστα να πάω για το διδακτορικό που φανταζομουν απ την αρχή.
Τελικα όμως ουτε αυτό θα συνέβαινε καθώς (και ενω ήμουν ακόμη στο μεταπτυχιακό) πήγα στον διαγωνισμό της ΕΤΕ (μετα απο παρότρυνση της τοτε σχέσης και νυν συζύγου), πέρασα και τελικά ξέμεινα εκεί! :D
Η σειρά μου σταθήκαμε και τυχεροι καθώς δεν κάναμε καθόλου καταστημα και πήγαμε κατευθείαν στη διοίκηση και μάλιστα εκεί που είμαι ακόμη (αφου ολοι μας ρωτούσαν τι βύσμα ειχαμε) μιας και υπήρχε έλλειψη προσωπικού στο τμήμα.
Ασχολούμαι λοιπον, εδω και 10 χρόνια πλέον, με πιστοδοτησεις μεγάλων επιχειρήσεων, έχοντας την διαχείριση ενός χαρτοφυλακίου περιπου 50-60 εταιριών (με μερικούς ομίλους) το οποίο αλλάζει κατά περιόδους (όπως και οι άμεσοι συνεργάτες και προϊστάμενοι).
Έχω δει πολλές περιπτωσεις και έχω χειριστεί (απο κοινού και με πολύ έμπειρα στελέχη) σημαντικά deals, επενδυτικά και όλων (πραγματικά όμως....) των ειδών δανεια και συμφωνίες.
Με κάποια παιδιά απο πανω συγγενευουμε σαν αντικείμενο, θα μπορούσαμε να ειχαμε και συνεργασια με τις επιχειρησεις τους...
Ας πω κ γω τη δικιά μου.
Απο το λύκειο δεν υπήρχε τπτ άλλο για μένα ως αντικείμενο απο τα μαθηματικά.
Και το μπάσκετ.
Ήμουν σπασικλακι απο τα λιγα (σε φαση να ξενυχταω λύνοντας ασκήσεις για διασκέδαση, ουτε PC δε θα ειχαμε αν δεν ηταν ο bro που ήθελε διακαώς και μάλιστα το έκανε και καριέρα - άσχετο) και να χάνω τις πρωτες ώρες για να κοιμηθώ.
Χαχαχα εδώ κοντεψα να χάσω εξέταση πανελλήνιες απο ύπνο, ευτυχώς το σπίτι μου ήταν κυριολεκτικά δίπλα στο σχολείο...
Προπονήσεις και διάβασμα, δε μ ένοιαζε τπτ άλλο. Κι αφού δεν προχώρησε το αθλημα η επιλογή ηταν παανευκολη και μονόδρομος.
Μαθηματικό (ηταν κ το μονο που δηλωσα) οπου πέρασα και 8ος στο έτος μου και μάλιστα πήρα και υποτροφία απ το ΙΚΥ.
Βασικά με τον 1ο η διαφορά μας ηταν στην έκθεση (οπου εγω έγραψα 10,5!) και στη χημεία, (μαθηματικά και φυσική είχα 160/160 και 159/160... κ του ριχνα στ αυτιά λολ).
Μετα το α' 6μηνο (περασα κ 3 μαθήματα) ωστόσο, κάτι η αποσταση (Πετρ/πολη- ζωγράφου ηθελες 2 ώρες...), κάτι τα ιδιαίτερα που μου έδωσαν οικονομική ανεξαρτησία με το παραπανω, κάτι οι παρέες και τα ξενύχτια (φοιτητική ζωή, κυνηγούσαμε και όσα κοριτσάκια μπορούσαμε), δεν ήθελε πολύ να χάσω κάθε επαφη με τη σχολή για 4-5 χρόνια...
Κάποια στιγμη εφτασα στο όριο (ή θα τελείωνα ή θα την παρατούσα) και τελικά αφού επελεξα το 1ο, εστρωσα κώλο κ πέρασα καμια 30αρια μαθήματα μέσα σε 2 χρόνια (συνολικός χρονος φοίτησης ...8 έτη!) κ μάλιστα τα περισσότερα με 9-10, βαθμο πτυχίου γύρω στο 7.3, μια εντυπωσιακή αναλυτική βαθμολογία (είχε γέλιο όταν την εξηγουσα αργότερα σε συνεντεύξεις) και σίγουρη πρόσβαση σε οποίο μεταπτυχιακό ήθελα με συστατικές επιστολες εξασφαλισμένες.
Ναι μου ήρθε να κάνω και μεταπτυχιακό τελικά και μάλιστα να πάω για το διδακτορικό που φανταζομουν απ την αρχή.
Τελικα όμως ουτε αυτό θα συνέβαινε καθώς (και ενω ήμουν ακόμη στο μεταπτυχιακό) πήγα στον διαγωνισμό της ΕΤΕ (μετα απο παρότρυνση της τοτε σχέσης και νυν συζύγου), πέρασα και τελικά ξέμεινα εκεί! :D
Η σειρά μου σταθήκαμε και τυχεροι καθώς δεν κάναμε καθόλου καταστημα και πήγαμε κατευθείαν στη διοίκηση και μάλιστα εκεί που είμαι ακόμη (αφου ολοι μας ρωτούσαν τι βύσμα ειχαμε) μιας και υπήρχε έλλειψη προσωπικού στο τμήμα.
Ασχολούμαι λοιπον, εδω και 10 χρόνια πλέον, με πιστοδοτησεις μεγάλων επιχειρήσεων, έχοντας την διαχείριση ενός χαρτοφυλακίου περιπου 50-60 εταιριών (με μερικούς ομίλους) το οποίο αλλάζει κατά περιόδους (όπως και οι άμεσοι συνεργάτες και προϊστάμενοι).
Έχω δει πολλές περιπτωσεις και έχω χειριστεί (απο κοινού και με πολύ έμπειρα στελέχη) σημαντικά deals, επενδυτικά και όλων (πραγματικά όμως....) των ειδών δανεια και συμφωνίες.
Με κάποια παιδιά απο πανω συγγενευουμε σαν αντικείμενο, θα μπορούσαμε να ειχαμε και συνεργασια με τις επιχειρησεις τους...
Τελευταία επεξεργασία από kovathe και 21 Φεβ 2016, 02:42, έχει επεξεργασθεί 3 φορά/ες συνολικά
I would never die for my beliefs because I might be wrong.
- 21 Φεβ 2016, 01:54
#223035
κριμα που δεν εχει like το φορουμ να συγχαρω ολα τα παιδια εδω μεσα.
tsilis/PeterPan ομορφες ιστοριες και φοβερες ειδικοτητες!
να στε καλα
belgarion εσενα δεν σου λεω τιποτα γιατι διαβαζεις πολλα βιβλια με mercs
tsilis/PeterPan ομορφες ιστοριες και φοβερες ειδικοτητες!
να στε καλα
belgarion εσενα δεν σου λεω τιποτα γιατι διαβαζεις πολλα βιβλια με mercs
Δημητρης
- 21 Φεβ 2016, 02:02
#223038
Δεν διαβάζω μόνο για mercs αλλά όπως και να το κάνουμε άλλη η ιστορία του αστεριού άλλη της προπελας συνάδελφε
.
.
Opel Kadett 1.2S('80) 1998-2001
Renault Clio II phase2 1.4 2001-2009
VW Golf 1.4TSi 122 DSG 2009-2013
Renault Clio IV 1.5DCi 2014-
Mazda MX-5 NB 1.6('00) 2016-
Renault Clio II phase2 1.4 2001-2009
VW Golf 1.4TSi 122 DSG 2009-2013
Renault Clio IV 1.5DCi 2014-
Mazda MX-5 NB 1.6('00) 2016-
- 21 Φεβ 2016, 02:03
#223039
Όλα τα παραπάνω ομολογώ τα ζηλεύω...
Αν είχα άλλο εισόδημα θα σταματούσα τη δουλεια μου χωρίς 2η σκέψη.
Ισως φταίει το αντικείμενο (που δε με συναρπάζει κιόλας αλήθεια είναι) και αν ήμουν καθηγητής στο UCLA ξέρω γω να ηταν αλλιώς.
Το σκέφτομαι πάντως γενικά και για αλλαγή καριέρας κάποια στιγμή, ίσως φεύγοντας εξω, αλλά είναι πολύ δύσκολο όταν είσαι και βολεμενος και ευχαριστημένος απο αυτό που έχεις στήσει.
tsilis έγραψε:, αλλά είμαι ευχαριστημένος και δεν βαριέμαι ποτέ !
Ακόμη και αν μπορούσα ,δεν θα σταματούσα,απλώς θα δουλευα λιγότερες ώρες και χωρίς άγχος (σπουδαιότατο από μόνο του).
Μου αρέσει, δεν έχω επιθυμήσει κάποια άλλη εργασία και σιγουρα όχι κάποια άλλη ειδικότητα, ακόμη και τις εποχές μεγάλης επαγγελματικής και οικονομικής δυσκολίας, όπως ήταν η εποχή που ξεκινησα ως ειδικευμένος ιατρός.
Όλα τα παραπάνω ομολογώ τα ζηλεύω...
Αν είχα άλλο εισόδημα θα σταματούσα τη δουλεια μου χωρίς 2η σκέψη.
Ισως φταίει το αντικείμενο (που δε με συναρπάζει κιόλας αλήθεια είναι) και αν ήμουν καθηγητής στο UCLA ξέρω γω να ηταν αλλιώς.
Το σκέφτομαι πάντως γενικά και για αλλαγή καριέρας κάποια στιγμή, ίσως φεύγοντας εξω, αλλά είναι πολύ δύσκολο όταν είσαι και βολεμενος και ευχαριστημένος απο αυτό που έχεις στήσει.
I would never die for my beliefs because I might be wrong.
- 21 Φεβ 2016, 02:16
#223043
Μικρος ηθελα να γινω γιατρος... ακομα με γοητευει το επαγγελμα, ομως το μονο σχετικο με την ιατρικη που καταφερα ειναι ο ασχημος γραφικος χαρακτηρας...
- 21 Φεβ 2016, 02:41
#223048
Εγώ μεγάλωσα σε ιατρόσογο . Ο πατέρας μου , θείοι , μέχρι και ο προπάππος μου πριν 100+ χρόνια .
Δεν την συμπάθησα ποτέ την ιατρική . Ξέρω όμως ότι όσοι την κάνουν καλά , την αγαπούν σε υπερβολικό βαθμό .
Διαβάζουμε πάντως ωραία σχόλια .
Δεν την συμπάθησα ποτέ την ιατρική . Ξέρω όμως ότι όσοι την κάνουν καλά , την αγαπούν σε υπερβολικό βαθμό .
Διαβάζουμε πάντως ωραία σχόλια .
- 21 Φεβ 2016, 12:18
#223080
Απ το λίγο που χαμε γνωριστεί νομίζω μια χαρά θα σου πήγαινε η φάση καθηγητής σε πανεπιστήμιο με γκομενάκια στο αμφιθέατρο
Πάντως είναι "κριμα" εσείς που αγαπάτε τα μαθηματικά να μην ασχολείστε με το σπορ. Ο αδερφός μου ήταν παρολίγο παρόμοια περίπτωση. Είχε λόξα με τα μαθηματικά, αλλά ελεω γονιών δήλωσε πολιτικός μηχανικός στην μιναρούπολη για να είμαστε μαζί. Εκεί στο δεύτερο έτος (τρίτο δικό μου) έκανα κολλητή παρέα με ένα παιδι πού ήταν αστέρι στο μαθηματικό (τελείωσε με 10αράκι, μετά έφυγε για Cambridge για διδακτορικό κλπ κλπ). Κόλησε κι ο αδερφός μου στην παρέα και τον γνώρισε σε κάτι καθηγητές του.
Για να μην τα πολυλογώ, έβγαλε μόνος του την ύλη του μαθηματικού (παράλληλα με το πολυτεχνείο το οποίο και τελείωσε στην ώρα του), έφυγε για μάστερ σε applied στο Paris VI και μετά τελείωσε διδακτορικό σε θεωρητικά μαθηματικά. Τώρα βρίσκεται στη Βραζιλία στο IMPA για ένα post doc και πολεμάει να γυρίσει πίσω ευρώπη γιατί του κάνει νερά η δικιά του
Τα πράγματα βέβαια στα ακαδημαϊκά για δαύτους είναι ψιλοτραγικά, θέσεις ερευνητικές πλέον ελάχιστες παγκοσμίως, όλοι τρέχουν απο post doc σε post doc μέχρι τα 40 τους ευελπιστώντας να καταφέρουν κάποια στιγμή να βρουν θέση.
Το θέμα όμως είναι ότι ειδικά αυτός ο άνθρωπος δε θα μπορούσε να κάνει τπτ άλλο στη ζωή του που να τον κάνει ευτυχισμένο. Το μόνο που θέλει έιναι ένα τετράδιο κι ένα μολύβι, εχει παντελή αδιαφορία σε χρήματα και είναι κρίμα να μην μπορούν να στεριώσουν κάπου τέτοια παιδιά όταν σπαταλιώνται λεφτά παγκοσμίως σε μπούρδες.
kovathe έγραψε:tsilis έγραψε:, αλλά είμαι ευχαριστημένος και δεν βαριέμαι ποτέ !
Ακόμη και αν μπορούσα ,δεν θα σταματούσα,απλώς θα δουλευα λιγότερες ώρες και χωρίς άγχος (σπουδαιότατο από μόνο του).
Μου αρέσει, δεν έχω επιθυμήσει κάποια άλλη εργασία και σιγουρα όχι κάποια άλλη ειδικότητα, ακόμη και τις εποχές μεγάλης επαγγελματικής και οικονομικής δυσκολίας, όπως ήταν η εποχή που ξεκινησα ως ειδικευμένος ιατρός.
Όλα τα παραπάνω ομολογώ τα ζηλεύω...
Αν είχα άλλο εισόδημα θα σταματούσα τη δουλεια μου χωρίς 2η σκέψη.
Ισως φταίει το αντικείμενο (που δε με συναρπάζει κιόλας αλήθεια είναι) και αν ήμουν καθηγητής στο UCLA ξέρω γω να ηταν αλλιώς.
Το σκέφτομαι πάντως γενικά και για αλλαγή καριέρας κάποια στιγμή, ίσως φεύγοντας εξω, αλλά είναι πολύ δύσκολο όταν είσαι και βολεμενος και ευχαριστημένος απο αυτό που έχεις στήσει.
Απ το λίγο που χαμε γνωριστεί νομίζω μια χαρά θα σου πήγαινε η φάση καθηγητής σε πανεπιστήμιο με γκομενάκια στο αμφιθέατρο
Πάντως είναι "κριμα" εσείς που αγαπάτε τα μαθηματικά να μην ασχολείστε με το σπορ. Ο αδερφός μου ήταν παρολίγο παρόμοια περίπτωση. Είχε λόξα με τα μαθηματικά, αλλά ελεω γονιών δήλωσε πολιτικός μηχανικός στην μιναρούπολη για να είμαστε μαζί. Εκεί στο δεύτερο έτος (τρίτο δικό μου) έκανα κολλητή παρέα με ένα παιδι πού ήταν αστέρι στο μαθηματικό (τελείωσε με 10αράκι, μετά έφυγε για Cambridge για διδακτορικό κλπ κλπ). Κόλησε κι ο αδερφός μου στην παρέα και τον γνώρισε σε κάτι καθηγητές του.
Για να μην τα πολυλογώ, έβγαλε μόνος του την ύλη του μαθηματικού (παράλληλα με το πολυτεχνείο το οποίο και τελείωσε στην ώρα του), έφυγε για μάστερ σε applied στο Paris VI και μετά τελείωσε διδακτορικό σε θεωρητικά μαθηματικά. Τώρα βρίσκεται στη Βραζιλία στο IMPA για ένα post doc και πολεμάει να γυρίσει πίσω ευρώπη γιατί του κάνει νερά η δικιά του
Τα πράγματα βέβαια στα ακαδημαϊκά για δαύτους είναι ψιλοτραγικά, θέσεις ερευνητικές πλέον ελάχιστες παγκοσμίως, όλοι τρέχουν απο post doc σε post doc μέχρι τα 40 τους ευελπιστώντας να καταφέρουν κάποια στιγμή να βρουν θέση.
Το θέμα όμως είναι ότι ειδικά αυτός ο άνθρωπος δε θα μπορούσε να κάνει τπτ άλλο στη ζωή του που να τον κάνει ευτυχισμένο. Το μόνο που θέλει έιναι ένα τετράδιο κι ένα μολύβι, εχει παντελή αδιαφορία σε χρήματα και είναι κρίμα να μην μπορούν να στεριώσουν κάπου τέτοια παιδιά όταν σπαταλιώνται λεφτά παγκοσμίως σε μπούρδες.
- 21 Φεβ 2016, 12:33
#223084
Χαχαχα.
Έτσι όπως τα λες είναι.
Ειδικά στα θεωρητικά μαθηματικά (pureιλα λέμε...) που ήταν και η δική μου λοξα είναι πολύ ιδιαίτερη η κατάσταση.
Εμένα από ένα σημείο και μετά με έπιασε και η βαρεμάρα με τη μελέτη, δεν μπορούσα πια να διαβάσω τίποτα παραπάνω.
Δε θα μπορούσα δλδ να το κάνω αυτό το πράγμα για τόσο καιρό.
< >
Έτσι όπως τα λες είναι.
Ειδικά στα θεωρητικά μαθηματικά (pureιλα λέμε...) που ήταν και η δική μου λοξα είναι πολύ ιδιαίτερη η κατάσταση.
Εμένα από ένα σημείο και μετά με έπιασε και η βαρεμάρα με τη μελέτη, δεν μπορούσα πια να διαβάσω τίποτα παραπάνω.
Δε θα μπορούσα δλδ να το κάνω αυτό το πράγμα για τόσο καιρό.
< >
I would never die for my beliefs because I might be wrong.
- 21 Φεβ 2016, 14:17
#223120
Μηχ-μηχ είμαι...
Δουλεύω εδώ και λίγο καιρό σε μια ξένη εταιρία (γνωστή στις ναυτικές μηχανές), στο τμήμα υποστήριξης που έχει πίσω από τους πωλητές-μηχανικούς. Τα λεφτά δεν είναι τίποτε ιδιαίτερο (αν και για την Ελλάδα δεν πρέπει να έχεις και παράπονο) αλλά ουδέποτε ήταν και το βασικό ζητούμενο για εμένα, να πω την αλήθεια. Είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά στην καριέρα μου που δουλεύω ως μισθωτός ενώ, αν και τυπικοί στις σχέσεις μεταξύ μας, τα αφεντικά μου πραγματικά ξέρουν τι τους γίνεται και σου εμπνέουν το σεβασμό. Μεγάλη ιστορία αυτό...
Η δουλειά μπορεί να σου βγάζει τα μάτια από την κούραση αλλά τη γουστάρω, ενώ το γεγονός ότι σε αφήνουν να τελειώσεις πρώτα ό,τι κάνεις προτού ξεκινήσεις το επόμενο είναι αυτό που πραγματικά είναι πρωτόγνωρο για μένα!
Για τη δουλειά γενικότερα, πιστεύω ότι ο άνθρωπος πρέπει να δουλεύει για να του δίνεται η δυνατότητα να δημιουργεί και να νιώθει χρήσιμος στην οικογένειά του και στην κοινωνία γενικότερα (συμπεριλαμβάνω και τις σπουδές, τις οποίες θεωρώ σοβαρότατη και απαιτητικότατη δουλειά όταν γίνεται με σεβασμό, όπως και την τέχνη). Αν έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί κάπου αλλού πέρα από το εργασιακό περιβάλλον τότε έχει καλώς (αλλά, κακά τα ψέματα, συμβαίνει σπανίως και μόνο σε ορισμένους ανθρώπους-αστέρια). Φυσικά και θα επέλεγα να έχω μια δουλειά μη αγχωτική και με μικρότερο ωράριο ή να σπουδάζω, αν μπορούσα να σταθώ αλλιώς οικονομικά, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα μου άρεσε να κάθομαι όλη τη μέρα.
Δουλεύω εδώ και λίγο καιρό σε μια ξένη εταιρία (γνωστή στις ναυτικές μηχανές), στο τμήμα υποστήριξης που έχει πίσω από τους πωλητές-μηχανικούς. Τα λεφτά δεν είναι τίποτε ιδιαίτερο (αν και για την Ελλάδα δεν πρέπει να έχεις και παράπονο) αλλά ουδέποτε ήταν και το βασικό ζητούμενο για εμένα, να πω την αλήθεια. Είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά στην καριέρα μου που δουλεύω ως μισθωτός ενώ, αν και τυπικοί στις σχέσεις μεταξύ μας, τα αφεντικά μου πραγματικά ξέρουν τι τους γίνεται και σου εμπνέουν το σεβασμό. Μεγάλη ιστορία αυτό...
Η δουλειά μπορεί να σου βγάζει τα μάτια από την κούραση αλλά τη γουστάρω, ενώ το γεγονός ότι σε αφήνουν να τελειώσεις πρώτα ό,τι κάνεις προτού ξεκινήσεις το επόμενο είναι αυτό που πραγματικά είναι πρωτόγνωρο για μένα!
Για τη δουλειά γενικότερα, πιστεύω ότι ο άνθρωπος πρέπει να δουλεύει για να του δίνεται η δυνατότητα να δημιουργεί και να νιώθει χρήσιμος στην οικογένειά του και στην κοινωνία γενικότερα (συμπεριλαμβάνω και τις σπουδές, τις οποίες θεωρώ σοβαρότατη και απαιτητικότατη δουλειά όταν γίνεται με σεβασμό, όπως και την τέχνη). Αν έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί κάπου αλλού πέρα από το εργασιακό περιβάλλον τότε έχει καλώς (αλλά, κακά τα ψέματα, συμβαίνει σπανίως και μόνο σε ορισμένους ανθρώπους-αστέρια). Φυσικά και θα επέλεγα να έχω μια δουλειά μη αγχωτική και με μικρότερο ωράριο ή να σπουδάζω, αν μπορούσα να σταθώ αλλιώς οικονομικά, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα μου άρεσε να κάθομαι όλη τη μέρα.
.. ___
../ ___ \
(O\ | /O)
../ ___ \
(O\ | /O)