Re: Αληθινές ιστορίες
Δημοσιεύτηκε: 16 Σεπ 2014, 14:50
Δεν θα ηταν καλύτερα (ταπεινή άποψη) να μεταφέρονταν στον αντίλογο το ολο θέμα, μιας και ειναι γενικού περιεχομένου ;
Chris έγραψε:ililias έγραψε:Με αφορμή από άλλο θέμα, θέλω να σας συστήσω τον Παναγιώτη.
Είναι ένας τύπος που μάλλον θέλεις για φίλο, αλλά σίγουρα ΔΕΝ θέλεις για εχθρό. Παρά το ύψος του, είναι νταής. Αλλά νταής από τους παλιούς, του σπας την καρέκλα στην πλάτη κι αυτός νομίζει ότι τον ξύνεις.
Τα χέρια του είναι όπως θα περίμενες να είναι τα χέρια κάποιου που ασχολείται με αγροτικές δουλειές από τη γέννησή του, πέρασε μια 5ετία στα καράβια, είχε 10 χρόνια χασάπικο και από 400 μέχρι 1000 γιδοπρόβατα που αρμέγονταν με τα χέρια. Όλα αυτά με μια διακοπή 2 χρόνων, όταν αναγκάστηκε να τα πουλήσει όλα και να ανέβει Αθήνα, να δουλέψει μαζί με τη συχωρεμένη τη γυναίκα του* γκαρσόνι διπλοβάρδια, για να ξεχρεώσει ένα δάνειο της Αγροτικής. Πλήρωσε, τότε, 5.200.000 δρχ για ένα δάνειο 800.000 δρχ που πήρε για να ταΐσει τα ζώα του που υπέφεραν από 3 χρόνια ανομβρίας κάπου στα τέλη της 10ετίας του '80 - για όποιον θυμάται. Και, βέβαια, είναι από τους ελάχιστους που πλήρωσαν, αφού σε όσους κράτησαν τα πρόβατα χαρίστηκαν τα πανωτόκια και πλήρωσαν, τελικά, μέχρι το 2πλάσιο του αρχικού δανείου...
Έτσι, για να πάρετε μια ιδέα. Το πρόσωπο το έκρυψα λίγο, γιατί στο βάθος ο άνθρωπος αυτός είναι μάγκας.
Ο μάγκας λοιπόν αυτός, μετά από περιπέτειες μερικές από τις οποίες ίσως σιγά σιγά σας γράψω, βρέθηκε εδώ και λίγο καιρό και πάλι γκαρσόνι στην Αθήνα. Για να την βγάλει αυτή τη φορά, αφού του έβγαλαν στο σφυρί ό, τι είχε και δεν είχε. Και μόνος, αφού χώρισε. Με κοτσίδα και χωρίς μουστάκι για πρώτη φορά στη ζωή του, αφού του τη σπάει που άσπρισε.
Γκαρσόνι νύχτα, σε πατσατζίδικο στη Θηβών.
Εκεί τον έβλεπα να κάθεται, χυμένο σε μια καρέκλα, και να παρακολουθεί έναν που ντίρλα από την 8η μπύρα ζητούσε κι άλλη. Και δεν του πήγαινε. Μέχρι που ο ταμίας του έκανε την παρατήρηση:
Ταμίας: "Πήγαινε Πάνο μια μπύρα στον κύριο"
Πάνος: "Τι;"
Τ "Μια μπύρα σου ζητάει ο κύριος, δεν ακούς;"
Π "Τι να την κάνει, Γιώργη; Που να την βάλει, Γιώργη; Μα πόσο μ@λ@κ@ς είσαι, Γιώργη, θα ξεράσει εδώ μέσα και θα σφουγγαρίζω δυο ώρες, άσε που θα πρέπει να τον ακουμπήσω πουθενά έξω και να τον προσέχω μέχρι να συνέλθει. Δυο ευρώ κάνει μια μπύρα, Γιώργη, δε μας γ@μιέσ@ι, Γιώργη μας;"
Τα τελευταία τα είπε δίχως να μετακινηθεί, με μια ανάσα - αλλά αργά και έντονα, τόσο που ο Γιώργης δεν ξαναμίλησε, τι να πει, άλλωστε;
Όσοι (λίγοι) ξεμέθυστοι στο μαγαζί κοντεύαμε να πέσουμε κάτω από τα γέλια, ο Πάνος δεν μας έριξε ούτε μια ματιά, ο ντίρλας άφησε ολόκληρη την 8η μπύρα του (μάλλον δεν την είχε δει καθόλου), πλήρωσε κι έφυγε (αφού έψαχνε κάνα 3λεπτο την πόρτα).
*η γυναίκα του μια χαρά είναι, τη λέει έτσι απ' όταν χώρισαν.
cavallino έγραψε:Όχι.
Βέβαια έχουνε περάσει πάνω από 20 χρόνια από τότε, ενώ τα μέρη της ιστορίας εκτείνονται σε μια περίοδο 3-4 ετών. Τα περιστατικά τα έγραψα όμως όπως τα θυμάμαι και τα θυμάμαι αρκετά καλά.
belgarion έγραψε:Ωραία ιστορία και να μας γράψεις και άλλες γιατί πραγματικά χαίρομαι να διαβάζω τις εμπειρίες σου.Χαρά στο κουράγιο σου πάντως!
.