1. Η Αλίκη ασθενής...
2. Ο "δότης", ή αλλιώς πως κρατήθηκε το όνειρο ζωντανό!
3. Επί το έργον...
4. Αποχαιρετισμός στα όπλα, "φύγε εσύ, έλα εσύ"!!
5. Η ημέρα της παράδοσης! Άπλυτη η Αλίκη...
6. Η Αλίκη στο σπίτι της πλυμμένη, γυαλισμένη και με φώτοσοπ της κακιάς ώρας!
Λοιπόν θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου τον Θωμά και τον Δημήτρη, δύο παιδιά διαμάντια που με προσωπικό πόνο και χρόνο, έτρεξαν για να είναι έτοιμη η Αλίκη στην ώρα της. Μηχανικοί που αγαπούν την δουλειά τους όσο λίγοι...
Η αποκατάσταση, δεν ήταν τόσο δύσκολη, όλα τα πράγματα υπήρχαν και εκεί και ότι χρειάστηκε αποκτήθηκε άμεσα. Ωστόσο, ήταν κοπιαστική. Έγινε ένα mix& match ανταλλακτικών φανοποιίας από τις δύο μοτοσυκλέτες χωρίς να κατασκευαστεί κάτι πολυεστερικό ή να μπει πάνω καμμιά κινεζιά. Ολα τα πράγματα είναι εργοστασικά αλλά έχουν τα σημάδια του χρόνου επάνω τους και αυτό όμως είναι κάτι που μου αρέσει πολύ.
Αισθητικά η Αλίκη είναι πλήρης αλλά όχι άψογη. Είπαμε έχει attitude... Η σέλα είναι ουσιαστικά καινούρια καθώς φτιάχτηκε πάλι από το μηδέν με τον εργοστασιακό κωδικό του χρώματος της Χοντα!
Ολόκληρη η μοτοσυκλέτα πατάει πολύ καλύτερα στον δρόμο καθώς έγιναν πολλές, μα πάρα πολλές εργασίες σε μηχανολογικό επίπεδο. Τολμώ να πω, πως η ποιότητα κύλισης αγγίζει το άριστο και το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι τις τελευταίες ημέρες με τις βροχές.
Ο ενθουσιασμός μεγάλος, η χαρά απερίγραπτη και τα χιλιόμετρα πολλά. Θα τα λέμε στους δρόμους...